İSİM
dash - komut yorumlayıcı (kabuk)KULLANIM
- dash
- [-aCefnuvxIimqVEb] [+aCefnuvxIimqVEb] [-o SEÇENEK_ADI] [+o SEÇENEK_ADI] [ KOMUT_DOSYASI [KOMUT_GİRDİSİ...]]
- dash
- -c [-aCefnuvxIimqVEb] [+aCefnuvxIimqVEb] [ -o SEÇENEK_ADI] [+o SEÇENEK_ADI] KOMUT_DİZGESİ [KOMUT_ADI [KOMUT_GİRDİSİ...]]
- dash
- -s [-aCefnuvxIimqVEb] [+aCefnuvxIimqVEb] [ -o SEÇENEK_ADI] [+o SEÇENEK_ADI] [GİRDİ...]
AÇIKLAMA
dash sistem için standart komut yorumlayıcısıdır. dash’in mevcut sürümü, kabuk için POSIX 1003.2 ve 1003.2a belirtimlerine uyacak şekilde değiştirilme sürecindedir. Bu sürüm, bazı açılardan Korn kabuğunun benzeri gibi görünmesini sağlayan birçok özelliğe sahiptir, ancak bu bir Korn kabuğu türevi değildir (bkz. ksh(1)). Bu kabuğa yalnızca POSIX tarafından tasarlanmış özellikler artı birkaç Berkeley genişletmesi dahil edilmiştir. Bu kılavuz sayfası, bir öğretici veya kabuğun tam bir belirtimi olarak tasarlanmamıştır.Giriş
Kabuk, bir dosyadan veya uçbirimden satırları okuyan, yorumlayan ve genellikle diğer komutları yürüten bir komuttur. Bir kullanıcı sisteme oturum açtığında çalışan uygulamadır (kullanıcı chsh(1) komutu ile farklı bir kabuk seçebilmesine rağmen). Kabuk, akış denetim oluşumlarına sahip bir dilin, yerleşik geçmiş ve satır düzenleme yeteneklerinin yanı sıra veri depolamaya ek olarak çeşitli özellikler sağlayan makroların gerçeklenimidir. Etkileşimli kullanıma yardımcı olacak pek çok özelliği bünyesinde barındırır ve yorumlayıcı dilin hem etkileşimli hem de etkileşimsiz kullanımının (kabuk betikleri) sağladığı getirilere sahiptir. Yani, komutlar doğrudan çalışan kabuğa yazılabilir veya bir dosyaya konulabilir ve dosya doğrudan kabuk tarafından yürütülebilir.Kullanım
Hiçbir komut girdisi yoksa ve kabuğun standart girdisi bir uçbirime bağlıysa (veya -i seçeneği belirtilmişse) ve -c seçeneği belirtilmemişse, kabuğun etkileşimli olduğu varsayılır. Etkileşimli bir kabuk genellikle her komuttan önce bir komut istemi açarak yazılım ve komut hatalarını farklı şekilde ele alır (aşağıda açıklandığı gibi). İlk başlatıldığında, kabuk 0’ıncı girdiyi inceler, girdi tire ’-’ ile başlıyorsa, kabuk bir oturum açma kabuğu olarak kabul edilir. Bu normalde kullanıcı ilk kez oturum açtığında sistem tarafından otomatik olarak yapılır. Bir oturum açma kabuğu önce /etc/profile ve varsa .profile dosyalarında bulunan komutları okur. Bir etkileşimli kabuk girdisi ENV ortam değişkenine atanır ve ENV oturum açma kabuğunun .profile dosyasına kaydedilirse, kabuk daha sonra komutları ENV içindeki dosyadan okur. Bu nedenle, bir kullanıcının .profile dosyasına yalnızca oturum açma sırasında yürütülecek komutları ve ENV içindeki dosyaya da her etkileşimli kabuk için yürütülecek komutları yerleştirmesi gerekir. ENV değişkenine bir dosya atamak için, aşağıdaki satır kullanıcının ev dizinindeki .profile dosyasına yerleştirilebilir:ENV=$HOME/.shinit; export ENV
Girdi Listesinin İşlenmesi
Aşağıdaki tek harfli seçeneklerin yanlarında belirtilen uzun seçenek adlarını -o seçeneği ile belirtmek zorunluyken, kısa seçenekler tek başlarına belirtilebilir.- -a, allexport
- Belirtilen tüm değişkenler dışa aktarılır.
- -c
- Komutlar, standart girdi yerine KOMUT_DİZGESİ teriminden okunur. Konumsal değişkenlerin ilki KOMUT_ADI teriminden diğerleri ( $1, $2, vb.) kalan girdilerden (KOMUT_GİRDİSİ) elde edilir.
- -C, noclobber
- “>” ile dosyaların üzerine yazmaktan korur. Öntanımlı olarak “>” ile dosyaların üzerine yazılır (clobber).
- -e, errexit
- Kabuk, etkileşimli değilse "denenmemiş" bir komutun çıkış durumu başarısız ise hemen çıkar. Bir komutun "denenmiş" kabul edilebilmesi için if, elif, while, until deyimlerinde veya “ &&” ve “ ||” işleçlerinde sol taraf terimi olarak kullanılmış olması gerekir.
- -f, noglob
- Dosya Yolu Genişletmesi (Dosya Adı Üretimi) iptal edilir.
- -n, noexec
- Kabuk, etkileşimli değilse komutları okur ama yürütmez. Kabuk betiklerinde sözdizimi denetimi için yararlıdır.
- -u, nounset
- Değer atanmamış bir değişkeni genişletmeye çalışırken hatayı standart hataya çıktılar ve kabuk etkileşimli değilse hemen çıkar.
- -v, verbose
- Kabuk, girdisini okundukça standart hataya yazar. Hata ayıklama için kullanışlıdır.
- -x, xtrace
- Yürütmeden önce her komutu standart hataya (’+’ ile önceleyerek) yazar. Hata ayıklama için kullanışlıdır.
- -I, ignoreeof
- Kabuk, etkileşimli olduğunda girdisinden gelen dosya sonu karakterlerini (EOF) yok sayar.
- -i, interactive
- Kabuk etkileşimli olur.
- -l
- dash oturum açma kabuğu olarak davranır.
- -m, monitor
- İş denetimini açar (kabuk etkileşimli olduğunda öntanımlı olarak açılır).
- -s, stdin
- Komutları standart girdiden okur (girdi olarak hiç dosya belirtilmemişse öntanımlı olarak etkindir). Bu seçeneğin, kabuk çalışmaya başladıktan sonra (örneğin, set ile) belirtilmesinin hiçbir etkisi yoktur.
- -V, vi
- Yerleşik vi(1) komut satırı düzenleyicisi etkinleştirilir ( -E, emacs etkinse devre dışı bırakılır).
- -E, emacs
- Yerleşik emacs(1) komut satırı düzenleyicisi etkinleştirilir ( -V, vi etkinse devre dışı bırakılır).
- -b, notify
- Artalanda iş tamamlanma uyarısı eşzamansız olur (4.4alfa sürümünde gerçeklenmemişti).
Sözdizimsel Yapı
Kabuk, girdiyi dosyadan satır satır okuyup boşluklara (boşluklar ve sekmelere) göre sözcüklere ve "işleç" adı verilen özel karakter dizilimlerine böler. İki tür işleç vardır: denetim işleçleri ve yönlendirme işleçleri (anlamları daha sonra açıklanacaktır).- Denetim işleçleri:
& && ( ) ; ;; | || <satırsonu>
- Yönlendirme işleçleri
< > >| << >> <& >& <<- <>
Tırnaklama
Tırnaklama, işleçler, boşluk veya anahtar sözcükler gibi belirli karakterlerin veya sözcüklerin kabuğa özgü anlamlarını kaldırmak için kullanılır. Üç tırnaklama yöntemi vardır: eşleşen tek tırnaklar, eşleşen çift tırnaklar ve ters eğik çizgi.Ters eğik çizgi, satır
sonu karakteri dışında önündeki karakterin
gerçek anlamını korumasını sağlar.
Ters eğik çizgi öncelemeli satır sonu karakteri,
satırın alt satırda süreceği
anlamına gelir.
Karakterlerin tek tırnak içine
alınması, tüm karakterlerin gerçek
anlamlarını korumasını sağlar (tek
tırnaklar hariç; tek tırnaklı bir dizgeye, tek
tırnaklı sarmalama uygulanamaz).
Karakterlerin çift tırnak
içine alınması, dolar imi ($), ters tırnak
(’) ve ters eğik çizgi (\) dışındaki
tüm karakterlerin gerçek anlamlarını
korumasını sağlar. Çift tırnak
içindeki ters eğik çizgi, tarihsel olarak tuhaftır
ve yalnızca aşağıdaki karakterleri
öncelemeye yarar:
Bunların dışında kalan herşey
aslını korur.
$ ’ " \ <satırsonu>.
Anahtar Sözcükler
Anahtar sözcükler, kabuk için özel anlamı olan, bir satırın başında ve bir denetim işlecinden sonra kullanıldığında tanınan sözcüklerdir. Anahtar sözcükler şunlardır:! elif fi while case else for then { } do done until if esac
Takma Adlar
Takma ad, alias yerleşik komutu kullanılarak atanan bir ad ile ona karşılık gelen değerden oluşur. Bir anahtar sözcüğe her rastlanışta (yukarıya bakın), bu sözcükler denetimden geçtikten sonra, kabuk bir takma adla eşleşip eşleşmediğini görmek için sözcüğü bir denetimden daha geçirir. Girdi akımında varsa, değeriyle değiştirir. Örneğin, " ls -F" değerine sahip "lf" adlı bir takma ad varsa,lf foobar ⟨return⟩
ls -F foobar ⟨return⟩
Komutlar
Kabuk, okuduğu sözcükleri, belirtimi bu kılavuz sayfasının kapsamı dışında kalan bir dile göre yorumlar (POSIX 1003.2 belgesindeki BNF’ye bakın). Temel olarak, bir satır okunur ve satırın başındaki (veya bir denetim işlecinden sonraki) ilk sözcük bir anahtar sözcük değilse, kabuk bunu basit bir komut olarak ele alır. Aksi takdirde, karmaşık bir komut veya başka bir özel oluşum olarak ele alınır.Ele alınan basit bir komutsa kabuk
şunları yapar:
- 1.
- Baştaki "ad=değer" biçimindeki sözcükler ayıklanır ve bunlar basit komutun ortam değişkenleri olarak ele alınır. Yönlendirme işleçleri ve bunların terimleri (aşağıda açıklandığı gibi) ayıklanır ve işlenmek üzere kaydedilir.
- 2.
- Kalan sözcükler Genişletmeler bölümünde anlatıldığı gibi genişletilir ve ilk kalan sözcük komut adı olarak ele alınır ve komut elde edilir. Kalan sözcükler, komut girdileri olarak ele alınır. Sonuçta hiçbir komut adı yoksa, kabuk dahili olarak 1. maddedeki " ad=değer" ortam değişkeni atamalarından etkilenir.
- 3.
- Yönlendirmeler sonraki bölümde açıklanan sıraya göre uygulanır.
Yönlendirmeler
Yönlendirmeler, bir komutun girdisini okuduğu veya çıktısını gönderdiği yeri değiştirmek için kullanılır. Genel olarak, yönlendirmeler bir dosyaya yönelik varolan bir başvuruyu açar, kapatır veya yineler. Yönlendirme için kullanılan genel biçim şöyledir:[ n] yönlendirme-işleci dosya
[n]> dosya | Standart çıktıyı (veya n’yi) dosya’ya yönlendirir. |
[n]>| dosya | Aynı, fakat -C seçeneğini geçersiz kılar. |
[n]>> dosya | Standart çıktıyı (veya n’yi) dosya’ya ekler. |
[n]< dosya | dosya’yı standart girdiye (veya n’ye) yönlendirir. |
[n1]<&n2 | n2 dosya tanıtıcısının bir kopyasını standart girdiye (veya n1’e) yönlendirir. |
[n]<&- | Standart girdiyi (veya n’yi) kapatır. |
[n1]>&n2 | Standart çıktıyı (veya n1’i) n2’nin bir kopyası olacak şekilde yönlendirir. |
[n]>&- | Standart çıktıyı (veya n’yi) kapatır. |
[n]<> dosya | dosya’yı standart girdi (veya n) üzerinde oku-yaz olarak açar. |
[ n]<< sınırlayıcı belge-burada-metni ... sınırlayıcı
Arama ve Yürütme
Üç tür komut vardır: kabuk işlevleri, yerleşik komutlar ve normal uygulamalar -- ve komut (ada göre) bu sırayla aranır. Her biri farklı bir şekilde yürütülür.Dosya Yolu Araması
Bir komutun yeri tespit edilirken, kabuk önce bu isimde bir kabuk işlevi olup olmadığına bakar. Sonra aynı isimde yerleşik bir komut arar. Yerleşik bir komut da bulunamazsa iki durumdan biri gerçekleşir:- 1.
- Eğik çizgi içeren komut adları, herhangi bir arama yapılmadan yürütülür.
- 2.
- Kabuk, sırayla PATH içindeki her dizinde komutu arar. PATH değişkeninin değeri, iki nokta üst üste ile ayrılmış bir dizi girdiden oluşmalıdır. Her girdi bir dizin adı içerir. Geçerli dizin, örtük olarak boş bir dizin adıyla veya doğrudan tek bir noktayla belirtilebilir.
Komut Çıkış Durumu
Her komutun, diğer kabuk komutlarının davranışını etkileyebilecek bir çıkış durumu vardır. Genel olarak, bir komutun normal veya başarı göstergesi olarak sıfırla, başarısızlık, hata veya olumsuzluk göstergesi olarak sıfırdan farklı bir değerle çıkması gerekir. Her komutun kılavuz sayfasında, çeşitli çıkış kodları ve bunların ne anlama geldiği belirtilmelidir. Ek olarak yerleşik komutlar da, yürütülen kabuk işlevlerinde olduğu gibi çıkış kodları döndürür.Karmaşık Komutlar
Karmaşık komutlar, birlikte daha büyük bir karmaşık komut oluşturan denetim işleçleri veya anahtar sözcüklerle basit komutların birleşimleridir. Daha genel olarak, bir komut aşağıdakilerden biridir:• basit komut
• ardışık komutlar
• liste veya bileşik liste
• bileşik komut
• işlev tanımı
Aksi belirtilmedikçe, bir komutun çıkış
durumu, komut tarafından yürütülen son basit
komutun çıkış durumudur.
Ardışık Komutlar
Ardışık komut, | denetim işleciyle ayrılmış bir veya daha fazla komuttan oluşan bir dizilimdir. Son komut hariç tümünün standart çıktısı, bir sonraki komutun standart girdisine bağlanır. Son komutun standart çıktısı, normal olarak kabuktan alınır.[ !] komut1 [| komut2 ...]
$ komut1 2<&1 | komut2
Artalan Komutları -- &
Bir komut "ve ( &) denetim işleci" tarafından sonlandırılırsa, kabuk komutu eşzamansız olarak (artalanda) yürütür -- yani, kabuk bir sonraki komutu yürütmeden önce, komutun tamamlanmasını beklemez.komut1 & [komut2 & ...]
Listeler (genel olarak)
Liste, satırsonu karakteri, noktalı virgül veya & ile ayrılan ve isteğe bağlı olarak bu üç karakterden biri ile sonlandırılan bir veya daha fazla komuttan oluşan bir dizilimdir. Etkileşimli bir kabuğa verilen komutları içeren her kabuk uygulaması bir listedir. Böyle bir listedeki her komut, tamamen ayrıştırıldıktan sonra yürütülür.VE-VEYA Listeleri (Kısa Liste İşleçleri)
“ &&” ve “||” VE-VEYA listesi işleçleridir. “ &&” ve “||” işleçlerinin öncelikleri aynıdır ve soldan ilişkilendirmelidir, yani bu işleçler soldan sağa değerlendirilir.Akış Denetim Deyimleri -- if, while, for, case
Bu deyimler aslında bileşik komutlardır. if deyiminin sözdizimi:if liste then liste [ elif liste then liste ] ... [ else liste ] fi
while liste do liste done
for değişken [ in [ sözcük ... ] ] do liste done
break [ sayı ] continue [ sayı ]
case sözcük in [ (]kalıp [| kalıp]) [liste] ;; ... esac
Komutların Gruplanması
Komutlar,(liste)
{ liste; }
{ printf " hello " ; printf " world\n" ; } > greeting
İşlevler
İşlev tanımının sözdizimi:isim () komut
local [değişken | -] ...
return [çıkışdurumu]
Değişkenler
Kabuk bir takım değişkenler içerir. Başlangıçta, kabuk tüm ortam değişkenlerini kabuk değişkenlerine dönüştürür. Yeni bir değişken şöyle atanabilir:isim=değer
Konumsal değişkenlerin isimleri,
yalnızca sıfırdan büyük
tamsayılardan oluşur. Kabuk bunlara, kabuk betiğinin
adından sonra gelen komut satırı girdilerinin
değerlerini atar. Bunları atamak veya sıfırlamak
için set yerleşiği de kullanılabilir.
Özel değişkenler,
değerleri kabuk tarafından atanan ancak isimleri tek bir
özel karakterden oluşan değişkenlerdir. Bu
değişkenlerin değerlerine diğer kabuk
değişkenleri gibi başlarına $ işleci
getirilerek ulaşılır. Özel
değişkenler ve aldıkları değerler:
- 0 (Sıfır)
- Kabuğun veya kabuk betiğinin adına genişletilir.
- *
- 1’den itibaren konumsal değişkenlere genişletilir. Genişletme çift tırnaklı bir dizge içinde gerçekleştiğinde her değişkenin değeri, IFS değişkeninin ilk karakteriyle veya IFS atanmamışsa bir boşluk ile ayrılmış tek bir alana genişletilir.
- @
- 1’den itibaren konumsal değişkenlere genişletilen bir dizidir. Genişletme çift tırnak içinde gerçekleştiğinde, her bir konumsal değişken ayrı bir elemana genişler. Konumsal değişken yoksa, @ çift tırnaklı olsa bile @ genişletmesi sıfır eleman üretir. Bunun anlamı, temel olarak, örneğin, $1 "abc" ve $2 " def ghi" ise, "$@" iki elemana genişleyecektir:
"abc" "def ghi"
- #
- Konumsal değişken sayısına genişletilir.
- ?
- Ardışık komutlardan son yürütülen komutun çıkış durumuna genişletilir.
- - (tire)
- Çağrı sırasında set yerleşiği veya dolaylı olarak kabuk tarafından belirlenen geçerli seçenek adlarına (tek harfli seçenek adları tek bir dizge halinde birleştirilir) genişler.
- $
- Çağıran kabuğun süreç kimliğine genişler. Bir alt kabuk, ebeveyninin $ değerini korur.
- !
- Geçerli kabuk tarafından artalanda en son yürütülen komutun süreç kimliğine genişler. Ardışık komutlarda ise, ardışık komutlardan yürütülen sonuncu komutun süreç kimliğidir.
Genişletmeler
Genişletmeler, sözcükler üzerinde gerçekleştirilen çeşitli genişletmeleri içerir. Daha sonra açıklanacağı gibi, her sözcüğe tüm genişletmeler uygulanmaz.- 1.
- Ev Dizini olarak Yaklaşık Genişletmesi, İfade Genişletme, Komut İkamesi, Aritmetik İfade Genişletmesi (Tamamı bir kerede uygulanır).
- 2.
- Boşluk Ayıklama (Alanlara Ayırma), IFS değişkeni boş değilse step(1) tarafından üretilen alanlara uygulanır.
- 3.
- Dosya Yolu Genişletmesi (Dosya Adı Üretimi) ( set -f etkin değilse).
- 4.
- Tırnak kaldırma.
Tırnaksız yaklaşık
imi ( ~) ile başlayan sözcüklere,
yaklaşık genişletmesi uygulanır. Eğik
çizgiye ( /) veya sözcüğün sonuna
kadar olan tüm karakterler kullanıcı adı olarak
ele alınır ve kullanıcının ev dizini ile
değiştirilir. Kullanıcı adı yoksa (
~/foobar’daki gibi), yaklaşık imi HOME
değişkeninin değeri (mevcut
kullanıcının ev dizini) ile
değiştirilir.
İfade genişletme biçemi:
Burada, " }" ile eşleşene kadar tüm
karakterler ifadeyi oluşturur. "}"
eşleşmesi belirlenirken, ters eğik çizgi ile
öncelenmiş ve tırnak içine
alınmış dizgelerin içinde olanlar ile Aritmetik
İfade Genişletmesi, Komut İkamesi ve
değişken genişletmesine konu olanlar dikkate
alınmaz.
Değişkeni genişletmesinin en basit biçemi:
değişkenin değeri varsa, değer
genişletilir.
Birden fazla rakam içeren Konumsal Değişkenler ile
ardından adın parçası olarak yorumlanabilecek bir
karakter gelen Özel Değişkenler hariç,
değişken adı, isteğe bağlı olarak
kaşlı ayraçlarla sarmalanabilir. Çift
tırnakla sarmalanma durumunda:
Ek olarak, aşağıdaki biçemlerden biri
kullanılarak değişken genişletmesinde
değişiklik yapılabilir:
Komut İkamesi
${ifade}
${değişken}
- 1.
- Genişletmenin sonuçlarına Dosya Yolu Genişletmesi (Dosya Adı Üretimi) uygulanmaz.
- 2.
- @ haricinde, genişletme sonuçlarında Boşluk Ayıklama (Alanlara Ayırma) yapılmaz.
- ${değişken:-sözcük}
- Öntanımlı değerler kullanılır. değişken atanmamışsa veya null atanmışsa sözcük genişletmesi kullanılır, aksi takdirde değişken değeri kullanılır.
- ${değişken:=sözcük}
- Öntanımlı değerler atanır. değişken atanmamışsa veya null atanmışsa, değişken’e değer olarak sözcük genişletmesi atanır. Her durumda, değişken’in son değeri kullanılır. Konumsal değişkenler ve özel değişkenler bu yolla atanamaz yalnızca diğer değişkenler bu yolla atanabilir.
- ${değişken:?[sözcük]}
- değişken atanmamışsa veya null atanmışsa bir hata var demektir. değişken atanmamışsa veya null atanmışsa sözcük genişletmesi (veya sözcük belirtilmemişse, atanmamış olduğunu belirten bir ileti) standart hataya yazılır ve kabuk sıfırdan farklı bir çıkış durumu ile çıkar. Bununla birlikte, kabuk etkileşimli ise çıkması gerekmez. Aksi takdirde, değişken değeri kullanılır.
- ${değişken:+sözcük}
- Diğer değer kullanılır. değişken atanmamışsa veya null atanmışsa, null kullanılır. Aksi takdirde, sözcük genişletmesi kullanılır.
- ${#değişken}
- Dizge uzunluğu. değişken değerinin karakter sayısı.
- ${değişken%sözcük}
- En küçük sonek kalıbını kaldırır. sözcük bir kalıp üretecek şekide genişletilir. Daha sonra değişken genişletmesi, sonekin kalıpla eşleşen en küçük kısmının silinmesiyle sonuçlanır.
- ${değişken%%sözcük}
- En geniş sonek kalıbını kaldırır. sözcük bir kalıp üretecek şekide genişletilir. Daha sonra değişken genişletmesi, sonekin kalıpla eşleşen en geniş kısmının silinmesiyle sonuçlanır.
- ${değişken#sözcük}
- En küçük önek kalıbını kaldırır. sözcük bir kalıp üretecek şekide genişletilir. Daha sonra değişken genişletmesi, önekin kalıpla eşleşen en küçük kısmının silinmesiyle sonuçlanır.
- ${değişken##sözcük}
- En geniş önek kalıbını kaldırır. sözcük bir kalıp üretecek şekide genişletilir. Daha sonra değişken genişletmesi, önekin kalıpla eşleşen en geniş kısmının silinmesiyle sonuçlanır.
Komut ikamesi, bir komutun
çıktısının, komut adı olarak
kullanılmasını sağlar. Komut ikamesi, komut
aşağıdaki gibi
sarmalandığında veya
biçeminde ters tek tırnaklarla
sarmalandığında gerçekleşir.
Kabuk, bir alt kabuk ortamında komutu yürüterek ve komut
ikamesini komutun standart çıktısıyla
değiştirerek, ikamenin sonundan bir veya daha fazla satır
sonu karakterini kaldırarak komut ikamesini genişletir.
(Çıktının bitiminden önceki
gömülü satırsonu karakterleri
kaldırılmaz; ancak, alan ayırma sırasında
bunlar, IFS’nin değerine ve etkin olan
tırnaklamaya bağlı olarak boşluklara
dönüştürülebilir.)
$(komut)
’komut’
Aritmetik ifade genişletmesi, bir
aritmetik ifadeyi değerlendirmek ve yerine değerini koymak
için bir mekanizma sağlar. Aritmetik ifade
genişletmesinin biçemi:
İfade, çift tırnak içindeymiş gibi ele
alınır, ancak ifade içindeki çift tırnak
özel olarak ele alınmaz. Kabuk, değişken
genişletmesi, Komut İkamesi ve Tırnak
kaldırma için ifadedeki tüm öğeleri
genişletir.
Daha sonra, kabuk bunu aritmetik bir ifade olarak ele alır ve yerine
ifadenin değerini koyar.
$((ifade))
Kabuk, değişken
genişletmesi, Komut İkamesi ve Aritmetik İfade
Genişletmesi sonra, alanlarına ayırmak için
çift tırnak içinde olmayan genişletme ve ikame
sonuçlarını tarar.
Kabuk IFS değişkenindeki her karakteri bir ayraç
olarak ele alır. Bunları değişken
genişletmesi ve komut ikamesinin sonuçlarını
alanlara ayırmak için kullanır.
Alanlara ayırmanın
tamamlanmasından sonra -f seçeneği
verilmemişse dosya adı üretimine geçilir. Her
sözcük, eğik çizgilerle
ayrılmış bir dizi kalıp olarak
görünür. Genişletme işleminde, mevcut
dosyaların adları, her kalıp kendisiyle
eşleşen bir dizge ile değiştirilerek elde edilir.
Bununla ilgili iki sınırlama vardır:
• Bir kalıp eğik
çizgi içeren bir dizge ile eşleşemez.
• Bir kalıp, kalıbın ilk karakteri bir nokta
olmadıkça nokta ile başlayan bir dizge ile
eşleşemez.
Sonraki bölümde, hem dosya yolu genişletmesinde hem de case
komutunda kullanılan kalıplar
açıklanmaktadır.Bir kalıp, özel kalıp
karakterleri ve kendileri ile eşleşen normal karakterlerden
oluşur. Özel kalıp karakterleri: “
!”, “ *”, “?” ve
“ [”. Bunların normal karakterler olarak
davranması istenirse tırnak içine
alınmalıdırlar. Komut ikamesi veya değişken
genişletmesi yapıldıktan sonra çift tırnak
içindeki dolar imi veya ters tırnak imleri hariç,
değişkenin değeri veya komut
çıktısı dolar imi veya ters tırnak imleri
için taranır ve bunlar özel kalıp karakterlerine
dönüştürülür.
Yıldız imi (“ *”) herhangi bir karakter
dizisiyle eşleşir. Soru imi herhangi bir tek karakterle
eşleşir. Sol köşeli ayraç (“
[”) bir karakter sınıfını
tanıtır. Karakter sınıfının sonu bir
(“ ]” ile gösterilir); "]"
eksikse " [", bir karakter sınıfı sunmak
yerine kendisi ile eşleşir. Bir karakter
sınıfı, köşeli parantezler
arasındaki herhangi bir karakterle eşleşir. Tire imi
kullanılarak bir karakter aralığı belirtilebilir.
Karakter sınıfının ilk karakterinden önceki
ünlem işareti, karakter sınıfının
dışında kalan karakterlerle eşleşme
sağlar.
Bir karakter sınıfının “ ]”
içermesi için listelenen ilk karakter olmalıdır
(varsa “ !” iminden sonra). Tire imini içermesi
için listelenen ilk veya son karakter olmalıdır.
Yorumlamalar uygulandıktan sonra,
yukarıdaki yorumlamaların sonucu olmayan ve tırnak
içine alınmamış tüm ters eğik
çizgi (\), tek tırnak (’) ve çift tırnak
(") karakterleri kaldırılır.
Yerleşikler
Bu bölümde, ayrı bir süreç tarafından gerçekleştirilemeyen bazı işlemleri gerçekleştirmeleri gerektiği için yerleşik olan yerleşik komutlar açıklanmıştır. Ayrıca, yerleşik olarak daha verimli olabilecek birkaç başka komut da bunlara eklenmiştir (printf, echo, test, vb gibi).-
:
- Çıkış durumu olarak 0 (true) döndürmekten başka hiçbir şey yapmaz.
- . dosya
- Belirtilen dosyadaki komutlar okunur ve kabuk tarafından yürütülür.
- alias [isim[=dizge ...]]
- isim=dizge belirtilmişse kabuk, takma adı değer dizgesiyle birlikte tanımlar. Yalnızca isim belirtilmişse takma adın değeri basılır. Girdisiz kullanım, tanımlanmış tüm takma adların isim ve değerlerinin listelenmesini sağlar. Ayrıca bkz: unalias.
- bg [görev] ...
- Belirtilen görev (belirtilmemişse geçerli görev) çalışmasını artalanda sürdürür.
- command [-p] [-v] [-V] komut [ komut-girdisi ...]
- Belirtilen komut aynı addaki kabuk işlevi yok sayılarak yürütülür. Yerleşik komutla aynı adda bir kabuk işlevi de varsa bu yerleşik yararlı olur.
- -p
- komut tüm standart ugulamaları bulmayı garanti eden PATH ortam değişkeni kullanılarak aranır.
- -V
- komutu yürütmek yerine type yerleşiğinin yaptığı gibi, komut aramasının sonuçlarını gösterir.
- -v
- komutu yürütmek yerine komut için arama yapar ve uygulamaları, yerleşik komut adlarını ve takma ad genişletmelerini mutlak dosya yolları ile gösterir.
-
cd -
- Belirtilen dizine (belirtilmemişse HOME dizinine) geçer. CDPATH değişkeni cd komutunun ortamında görünür durumdaysa veya CDPATH kabuk değişkeni, eğik çizgi ile başlamayan bir dosya yolu ile tanımlanmışsa, belirtilen dizin CDPATH dizinlerinde aranır. CDPATH değerinin biçemi PATH ile aynıdır. dizin olarak tek bir tire belirtilmişse OLDPWD ortam değişkeninin değeri kullanılır. cd komutu belirtilen dizinden farklı bir dizine geçiş yapmışsa dizin adını gösterir. Bu genellikle, dizin olarak tek bir eğik çizgi belirtilmesi veya CDPATH değerinin kullanılması durumunda ortaya çıkar. -P seçeneği fiziksel dizin yapısının kullanılmasına sebep olur, yani tüm sembolik bağlar değerlerine çözümlenir. -L seçeneği önüne getirildiği -P seçeneğini etkisiz kılar.
- echo [-n] dizge...
- Belirtilen dizgeleri aralarında boşluk bırakarak standart çıktıya basar. -n seçeneği belirtilmezse dizgelerden sonra satır sonu karakteri çıktılanır. Aşağıdaki dizgeciklerin varlığında (çift tırnakların içinde belirtildikleri takdirde), dizgecik çıktılanmaz, dizgecikle ilgili eylem gerçekleştirilir :
- \b
- Ters eğik çizgi karakteri çıktılanır.
- \c
- Ardından gelen çıktıyı baskılar. Genelde, son dizgenin sonunda belirtilerek satır sonu karakterinin basılması önlenir.
- \f
- Sayfa ileri karakterini çıktılar.
- \n
- Satır sonu (yeni satır) karakterini çıktılar (daktilodaki şaryoyu döndürüp satırın başına götürme işlemini uçbirimde yapar).
- \r
- Satır başı karakterini çıktılar (imleci satırın başına gönderir). Örnek:
$ echo "12\r3" 32
- \t
- Yatay sekme karakterini çıktılar.
- \v
- Düşey sekme karakterini çıktılar (imleci bulunduğu sütunda düşeyde ilerletir). Örnek:
$ echo "başlık açıklama\n" "\rbaşlık\v" "açıklama" başlık açıklama başlık açıklama
- \0NNN
- NNN sekizlik tabanda en fazla 3 rakam içerebilir. Belirtilmişse sekizlik ASCII NNN karakterini belirtilmemişse 0ıncı karakteri (Boş karakter de dediğimiz, meşhur "null" karakterini) basar. Hiçbir çıktı vermez.)
- \\
- Ters eğik çizgi çıktılar.
- Diğer tüm ters eğik çizgi dizgecikleri, tanımsız davranışı ortaya çıkarır.
- eval dizge ...
- Belirtilen tüm dizgeleri aralarına boşluk yerleştirerek birleştirir. Genişletmeleri uyguladıktan sonra komutu yürütür.
- exec [komut komut-girdisi ...]
- Bir kabuk komutu veya işlev olmamak koşuluyla gerçek bir komut belirtildiğinde komut, süreci kabuktan devralır. komut-girdisi içinde belirtilen yönlendirmeler kalıcı olur, yani exec yerleşiğinin işi bittiğinde yönlendirmeler geri alınmaz.
- exit [çıkışdurumu]
- Kabuk oturumunu sonlandırır. çıkışdurumu belirtilmişse kabuğun çıkış durumu olarak kullanılır, aksi takdirde önceki komutun çıkış durumu kullanılır.
-
export isim ...
- Belirtilen isimler dışa aktarılarak sonraki komutların ortam değişkenleri olması sağlanır. Bir değişkenin dışa aktarılmaması için tek yol, onu unset ile atanmamış yapmaktır. Kabuk bir değişkenin değerini dışa aktarırken de atayabilir:
export name=value
- export komutu hiçbir girdi belirtilmeksizin kullanıldığında dışa aktarılmış tüm ortam değişkenlerini listeler. -p seçeneği belirtildiğinde çıktı, etkileşimli olmayan kullanım için uygun şekilde biçimlendirilir.
-
fc [-e düzenleyici] [ilk
[ son]]
- fc yerleşiği etkileşimli kabuğa evvelce girilmiş (komut geçmişindeki) komutları listeler, düzenler veya yeniden çalıştırır.
- -e düzenleyici
- Komutları düzenlemek için belirtilen düzenleyici kullanılır. düzenleyici dizgesi bir komut adı olup PATH ortam değişkeninde belirtilen yollar üzerinde olmalıdır. Seçenek belirtilmezse öntanımlı olarak FCEDIT ortam değişkeninde belirtilen düzenleyici kullanılır. FCEDIT tanımlı değilse veya boş değer içeriyorsa EDITOR ortam değişkeninin değeri kullanılır. EDITOR de tanımlı değilse veya boş değer içeriyorsa düzenleyici olarak ed(1) kullanılır.
- -l
- Komutları düzenlemek için bir düzenleyici çağırmak yerine komutları listeler. Komutlar öntanımlı olarak ilk ve son ile belirtilen sırayla gösterilir. -r belirtilmişse sıralama tersine olur. Her komuttan önce komut geçmişindeki sıra numarası basılır.
- -n
- -l seçeneği ile komutlar listelenirken sıra numaraları gösterilmez.
- -r
- Komutlar listelenirken (-l ile) veya düzenlenirken ( -l veya -s olmaksızın) sıralama sondan ilke doğru olur.
- -s
- Bir düzenleyici çağırmaksızın komut yeniden çalıştırılır.
-
ilk
- Listelenecek ve düzenlenecek komutları seçmek için kullanılır. Komut geçmişinde saklanabilecek komut sayısı HISTSIZE ortam değişkeninde tutulur. ilk ve son değerleri şunlardan biri olmalıdır:
- [+]sayı
- sayı komut geçmişinde komutun sıra numarasını belirten pozitif bir tamsayı olmalıdır. Komutların numaralarına -l seçeneği ile erişilebilir.
- -sayı
- -sayı komut geçmişinde komutun sıra numarasını belirten negatif bir tamsayı olmalıdır. Komutların numaralarına -l seçeneği ile erişilebilir. -1 çalıştırılan son komuttur.
- dizge
- Aranan komutun komut geçmişindeki son kullanımına komutun ilk birkaç karakteri dizge olarak belirtilerek erişilebilir. -s seçeneği eski=yeni terimiyle birlikte kullanılmışsa eski dizgesi eşit imini içermemelidir.
- fc komutunun önemsediği ortam değişkenleri:
- FCEDIT
- Kullanılacak düzenleyicinin adı.
- HISTSIZE
- Komut geçmişinde tutulabilecek en fazla komut sayısı.
- fg [görev]
- Belirtilen görev veya geçerli olan önalana alınır.
- getopts seçenekler değişken
- POSIX getopts yerleşik komutu Bell Labs getopt(1) türevi ile karıştırılmamalıdır. seçenekler, seçeneğin bir girdi gerektirdiğini belirtmek için isteğe bağlı olarak her birinin ardından iki nokta üst üste gelebilen bir dizi harf olmalıdır. Ayıklanan her seçenek değişkene atanır. getopts yerleşik komutu, boşluk içeren girdileri işlemesi nedeniyle kullanımı önerilmeyen eski getopt(1) yardımcı komutunun yerini alır. getopts yerleşiği, bir komutun girdi listesinden seçenekleri ve seçenek girdilerini ayıklamak için kullanılabilir. getopts çağrıldığında, seçenekler dizgesinde belirtilen seçeneklerden komut satırında belirtileni değişkene ve seçenek sayısı OPTINDe, girdisini OPTARG kabuk değişkenine yerleştirir. Kabuk çağrıldığında, OPTIND 1 ile ilklendirilir. Bir girdi gerektiren her seçenek için, girdi OPTARG kabuk değişkenine yerleştirilir. Girdisiz seçenekler için OPTARG tanımsızdır. seçenekler seçenek harflerinden (bkz. getopt(3) oluşan bir dizgedir. Bir harfin ardından iki nokta üst üste geliyorsa, seçeneğin kendisinden boşlukla ayrılabilen veya kendine bitişik bir girdisi var demektir. Komut satırında belirtilmiş bir seçenek seçenekler arasında yoksa, değişkene “?” atanır, OPTARG tanımsız olur ve çıktı standart hataya yazılır. seçenekler dizgesinin ilk karakteri iki nokta üst üste ise, tüm hatalar yok sayılır. Son seçeneğin ardından değişkene “?” atanır ve getopts sıfırdan farklı bir değerle çıkar. Aşağıdaki örnekte seçenek olarak [a] ve [b] karakterleri ile girdisi olabilen [c] karakterini kabul eden bir betiğin komut satırını nasıl değerlendirileceği gösterilmiştir.
while getopts abc: f do case $f in a | b) secenek=$f;; c) terim=$OPTARG;; \?) echo $USAGE; exit 1;; esac done shift ’expr $OPTIND - 1’ echo "Seçenek olmayan girdiler: " "$@"
- Bu kodun kabul ettiği komut şunlardan biri olabilir:
betikadı -acterim dosya dosya betikadı -a -c terim dosya dosya betikadı -cterim -a dosya dosya betikadı -a -cterim -- dosya dosya
- hash -rv komut ...
- Hatırlanan komutların yerlerini bir tablo olarak gösterir. Girdisiz kullanıldığında bu tablonun içeriği gösterilir. Son cd komutundan beri bakılmamış girdiler yıldız imi ile imlenir, bu girdilerin geçersiz olması mümkündür. Girdi belirterek kullanıldığında, belirtilen komutlar (işlev değilse) ve tablodan kaldırılır ve konumları saptanır. -v seçeneği ile hash komutların konumlarını bulduğu gibi gösterir. -r seçeneği, işlevler dışındaki tüm öğelerin tablodan silinmesine neden olur.
- pwd [-LP]
- Her seferinde yeniden hesaplamak yerine geçerli dizinin ne olduğunu hatırlar. Bu işleri hızlandırır. Ancak, geçerli dizinin adı değişirse, pwd dizinin eski adını göstermeye devam edecektir. -P seçeneği ile tüm sembolik bağlar hedeflerine çözümlenir. -L seçeneği, önceki tüm -P seçeneklerini etkisiz kılar.
- read [-p istem] [-r] değişken [...]
- -p seçeneği belirtilirse ve standart girdi bir uçbirim ise istem gösterilir. Daha sonra standart girdiden bir satır okunur. Satır sonu karakteri, satırdan silinir ve satır, yukarıdaki Boşluk Ayıklama (Alanlara Ayırma) bölümünde açıklandığı gibi bölünür ve parçalar sırayla değişkenlere atanır. En az bir değişken belirtilmelidir. Parça sayısı belirtilen değişkenlerden fazlaysa, kalan parçalar (aralarındaki IFS karakterleri ile birlikte) son değişkene atanır. Parçalardan daha fazla değişken varsa, kalan değişkenlere boş dizge atanır. read yerleşiği, girdide dosya sonu karakteri ile karşılaşılmadığı sürece başarılı olur, aksi takdirde başarısız olur. Öntanımlı olarak, -r seçeneği belirtilmedikçe, ters eğik çizgi "\" bir önceleme karakteri gibi davranarak sonraki karakterin kendisi olarak ele alınmasını sağlar. Satır sonu karakterinden önce bir ters eğik çizgi varsa bu ikisi silinir.
-
readonly isim ...
- Belirtilen isimler, sonradan değiştirilememeleri veya atanamamaları için salt okunur olarak imlenir.
readonly isim=değer
- sözdizimi, salt okunur olarak imlerken aynı zamanda isim ile belirtilen değişkene değer atanabilmesini de sağlar. Komut girdisiz kullanıldığında, tüm salt okunur değişkenlerin adlarını listeler. -p seçeneği ile çıktı, etkileşimli olmayan kullanım için uygun şekilde biçemlendirilir.
- printf biçem [girdi ...]
- printf, biçem ile belirtilen biçeme göre girdileri biçemleyip gösterir. biçem üç tür nesne içeren bir dizgedir:
• Basitçe standart
çıktıya kopyalanan karakterler
• Dönüştürülüp standart
çıktıya kopyalanan ters eğik çizgi
öncelemeli karakterler
• girdileri biçemleyen biçem belirteçleri
- Belirteçler b, c veya s ise, girdiler dizge olarak ele alınır; aksi takdirde, aşağıdaki genişletmelerle bir C sabiti olarak değerlendirilir:
• Baştaki artı veya eksi
imine izin verilir.
• Öndeki karakter tek veya çift tırnak ise,
değer sonraki karakterin ASCII kodudur.
- biçem dizgesi, girdiler üzerinde gerektiğinde tekrar tekrar kullanılabilir. Herhangi bir ek biçem belirtimi, sıfır veya boş dizge ile değerlendirilir. Ters eğik çizgi öncelemeli karakterler, ANSI X3.159-1989’da (“ANSI C89”) tanımlanan gösterime uygun olmalıdır. Karakterler ve anlamları:
- \a
- <zil> çalar.
- \b
- <geri-silme> karakteri basar.
- \f
- <sayfa-ileri> karakteri basar.
- \n
- <satır-sonu> karakteri basar.
- \r
- <satır-başı> karakteri basar.
- \t
- <sekme> karakteri basar.
- \v
- <düşey-sekme> karakteri basar.
- \\
- Ters eğik çizgi basar.
- \NNN
- ASCII değeri, sekizlik tabanda 1, 2 veya 3 rakamdan oluşan karakteri basar.
- Her biçem belirtimi, yüzde imiyle ("%") başlar. Biçem belirtiminin geri kalanı aşağıdaki sırayla şunları içerir:
- Aşağıdakilerden sıfır veya daha fazlası:
- #
- Belirtilen alanda çıktının sola yanaştırılacağını belirten eksi imi ’ -’; Değerin "başka bir biçimde" yazdırılması gerektiğini belirten bir " #" karakteri. b, c, d ve s biçemleri için bu seçeneğin hiçbir etkisi yoktur. o biçemi için, çıktı dizgesinin ilk karakterini sıfıra zorlamak için sayının hassasiyeti artırılır. x (X) biçemi için, sıfır olmayan bir sonucun başına 0x (0X) dizgesi eklenir. e, E, f, g ve G biçemleri için, noktayı takip eden basamak olmasa bile sonuç her zaman bir ondalık nokta içerir (normalde, bu biçemlerin sonuçlarında ondalık nokta yalnızca noktayı bir basamak takip ediyorsa görünür). Normalde sonuçtan kaldırılan sağdaki sıfırlar g ve G biçemleri için kaldırılmaz.
- -
- Belirtilen alanda çıktının sola yanaştırılacağını belirten eksi imi.
- +
- İmli biçimler kullanılırken her zaman sayının önüne bir im konulması gerektiğini belirten artı imi.
- ‘ ’
- İmli biçim için pozitif bir sayıdan önce bir boşluk bırakılması gerektiğini belirten boşluk karakteri. "+" imi de belirtilmişse boşluk geçersiz olur.
- 0
- Dolgu karakteri olarak boşluk yerine "0" kullanılması gerektiğini belirten sıfır karakteri. "-" imi de belirtilmişse "0" geçersiz olur.
- Alan Genişliği:
- Alan genişliğini belirten isteğe bağlı rakam dizgesi; çıktı dizgesi alan genişliğinden daha az karakter içeriyorsa, alan genişliğini oluşturmak için solda (veya sola yanaştırma imi varsa sağda) boşluk bırakılır (baştaki sıfırın belirteç, aradaki sıfırların, alan genişliğinin parçası olduğu unutulmamalıdır).
- Hassasiyet:
- İsteğe bağlı nokta, ’.’, ardından e ve f biçemleri için ondalık noktadan sonra görünecek basamak sayısını veya bir dizgeden yazdırılacak azami bayt sayısını belirten isteğe bağlı sayısal bir dizge ( b ve s biçemleri) hassasiyeti belirler. Sayısal dizge yoksa hassasiyetin sıfır olduğu varsayılır.
- Biçem:
- Kullanılacak biçemin türünü gösteren bir karakter ( diouxXfwEgGbcs harflerinden biri). Alan genişliği veya hassasiyet için sayısal dizge yerine ‘*’ belirtilebilir. Bu durumda, alan genişliğini veya hassasiyeti bir girdi belirler. Biçem karakterleri ve anlamları:
- diouXx
- girdi, sırasıyla, işaretli onluk ( d veya i), işaretsiz sekizlik (o), işaretsiz onluk ( u) veya işaretsiz onaltılık ( X veya x) tabanda basılır.
- f
- girdi, [-]ddd.ddd biçeminde basılır; burada ondalık noktadan sonraki d’lerin sayısı, hassasiyet belirtimindeki basamak sayısıdır. Hassasiyet belirtilmemişse 6 basamak öntanımlıdır; hassasiyet açıkça 0 ise, ondalık nokta ve sağındaki basamaklar basılmaz.
- eE
- girdi, [-]d.ddde±dd biçeminde basılır; burada ondalık noktadan önce bir basamak vardır ve sonraki basamak sayısı hassasiyet belirtimindeki basamak sayısıdır. Hassasiyet belirtilmemişse 6 basamak öntanımlıdır. ’ E’ biçemi için büyük E harfi kullanılır.
- gG
- girdi, f ve e (E) biçemlerinden tam hassasiyeti en küçük alanda sağlayan biçem kullanılarak basılır.
- b
- girdideki karakterler, ters eğik çizgili karakterler genişletilerek basılır. Diğerlerine ek olarak aşağıdaki ters eğik çizgili karakterler desteklenir:
- \c
- Kendisini içeren girdideki kalan karakterlerin, kalan girdilerin ve biçemdeki tüm ek karakterlerin yok sayılmasına neden olur.
- \0NNN
- ASCII değeri, sekizlik tabanda 1, 2 veya 3 rakamdan oluşan 8 bitlik karakteri basar.
- c
- girdinin ilk karakteri basılır.
- s
- girdideki karakterler, sona ulaşılana veya hassasiyet belirtimiyle belirtilen bayt sayısına ulaşılana kadar basılır; hassasiyet belirtilmemişse, girdideki tüm karakterler basılır.
- %
- Yalnızca ’%’ basar.
- Hiçbir durumda, alan genişliğinin olmayışı veya küçük alan genişliği, bir alanın kırpılmasına neden olmaz; dolgu, yalnızca belirtilen alan genişliği asıl genişliği aşarsa gerçekleşir.
- set [{ -seçenekler | +seçenekler | -- }] girdi ...
- set komutunun üç farklı işlevi vardır. Girdisiz kullanımda tüm kabuk değişkenlerinin değerleriyle listeler. seçenekler verilirse, belirtilen seçenek imlerini ayarlar veya Girdi Listesinin İşlenmesi bölümünde açıklandığı gibi bunları temizler. Özel bir durum olarak, seçenek -o veya +o ise ve herhangi bir girdi sağlanmazsa, kabuk tüm seçeneklerinin ayarlarını gösterir. Seçenek -o ise, ayarlar tablo olarak gösterilir; seçenek +o ise, ayarlar, aynı seçenek ayarlarını etkilemek için kabuğa yeniden girilmeye uygun biçimde listelenir. Üçüncü kullanımında, kabuğun konumsal değişkenlerinin değerlerine belirtilen girdiler atanır. Herhangi bir seçeneği değiştirmeden konumsal değişkenleri değiştirmek için, ilk girdi “--” olmalıdır. Hiçbir girdi belirtilmezse, set komutu tüm konumsal değişkenleri siler (" shift $#" komutuna eşdeğerdir).
- shift [N]
- Konumsal değişkenleri N kez kaydırır. Kaydırma, $1’in değerini $2’nin değerine, $2’nin değerini $3’e vb. atamak, $# değerini bir azaltmak şeklinde uygulanır. N, konumsal değişken sayısından büyükse, shift hatayı belirten bir ileti gösterir ve 2 durumu ile çıkar.
-
test ifade
- test yerleşiği ifadeyi değerlendirir ve doğru olarak değerlendirirse çıkış durumu 0 (doğru), aksi takdirde 1 (yanlış) olur. ifade belirtilmediği takdirde de, 1 (yanlış) ile çıkar. Tüm işleçler ve seçenekler, test yerleşiği için ayrı bir girdidir. ifade öncelikle aşağıdakilerden oluşur:
- -b dosya
- dosya mevcut ve blok özel dosyası ise sonuç doğrudur.
- -c dosya
- dosya mevcut ve karakter özel dosyası ise sonuç doğrudur.
- -d dosya
- dosya mevcut ve bir dizin ise sonuç doğrudur.
- -e dosya
- dosya mevcut ise sonuç doğrudur (türüne bakılmaksızın).
- -f dosya
- dosya mevcut ve normal bir dosya ise sonuç doğrudur.
- -g dosya
- dosya mevcut ve grup kimliği belirleme biti etkinse sonuç doğrudur.
- -h dosya
- dosya mevcut ve sembolik bağ ise sonuç doğrudur.
- -k dosya
- dosya mevcut ve yapışkan biti etkinse sonuç doğrudur.
- -n dizge
- dizge uzunluğu sıfır değilse sonuç doğrudur.
- -p dosya
- dosya isimli bir ardışık komut (FIFO) ise sonuç doğrudur.
- -r dosya
- dosya mevcut ve okunabilirse sonuç doğrudur.
- -s dosya
- dosya mevcut ve boyutu sıfırdan büyükse sonuç doğrudur.
- -t dosya-tanıtıcı
- dosya-tanıtıcısı belirtilen dosya açık ve bir uçbirim ile ilişkili ise sonuç doğrudur.
- -u dosya
- dosya mevcut ve kullanıcı kimliği belirleme biti etkinse sonuç doğrudur.
- -w dosya
- dosya mevcut ve yazılabilir ise sonuç doğrudur. Sonuç yanlızca yazmanın etkin olup olmadığı ile ilgilidir. Dosya salt-okunur bağlı bir dosya sisteminde olsa bile sonuç doğru olacaktır.
- -x dosya
- dosya mevcut ve çalıştırılabilir ise sonuç doğrudur. Sonuç yanlızca kipin etkin olup olmadığı ile ilgilidir. Dosya, bir dizin ise doğru sonucu dizinde arama yapılabileceğini belirtir.
- -z dizge
- dizge uzunluğu sıfır ise sonuç doğrudur.
- -L dosya
- dosya mevcut ve sembolik bağ ise sonuç doğrudur. Önceki sürümlerle uyumluluk için vardır. Bu seçeneğe güvenilmemeli, yerine -h kullanılmalıdır.
- -O dosya
- dosya mevcut ve dosyanın sahibi sürecin etkin kullanıcısı ile aynıysa sonuç doğrudur.
- -G dosya
- dosya mevcut ve dosyanın grubu sürecin etkin grubu ile aynıysa sonuç doğrudur.
- -S dosya
- dosya mevcut ve bir soketse sonuç doğrudur.
- dosya1 -nt dosya2
- dosya1 ve dosya2 mevcut ve dosya1 dosya2’den yeniyse sonuç doğrudur.
- dosya1 -ot dosya2
- dosya1 ve dosya2 mevcut ve dosya1 dosya2’den eskiyse sonuç doğrudur.
- dosya1 -ef dosya2
- dosya1 ve dosya2 mevcut ve ikisi de aynı dosyaya bağlı ise sonuç doğrudur.
- dizge
- dizge null değilse sonuç doğrudur.
- dizge1 = dizge2
- dizge1 ve dizge2 aynıysa sonuç doğrudur.
- dizge1 != dizge2
- dizge1 ve dizge2 aynı değilse sonuç doğrudur.
- dizge1 < dizge2
- Karakterlerinin ASCII değerlerine göre dizge1, dizge2den önce geliyorsa sonuç doğrudur.
- dizge1 > dizge2
- Karakterlerinin ASCII değerlerine göre dizge1, dizge2den sonra geliyorsa sonuç doğrudur.
- tamsayı1 -eq tamsayı2
- tamsayı1 ve tamsayı2 matematiksel olarak eşitse sonuç doğrudur.
- tamsayı1 -ne tamsayı2
- tamsayı1 ve tamsayı2 matematiksel olarak eşit değilse sonuç doğrudur.
- tamsayı1 -gt tamsayı2
- tamsayı1, tamsayı2’den matematiksel olarak büyükse sonuç doğrudur.
- tamsayı1 -ge tamsayı2
- tamsayı1, tamsayı2’den matematiksel olarak büyük veya eşitse sonuç doğrudur.
- tamsayı1 -lt tamsayı2
- tamsayı1, tamsayı2’den matematiksel olarak küçükse sonuç doğrudur.
- tamsayı1 -le tamsayı2
- tamsayı1, tamsayı2’den matematiksel olarak küçük veya eşitse sonuç doğrudur.
- Yukarıdaki öncüller aşağıdaki işleçlerle birlikte belirtilebilir:
- ! ifade
- ifade yanlışsa sonuç doğrudur.
- ifade1 -a ifade2
- ifade1 VE ifade2 doğru ise sonuç doğrudur.
- ifade -o ifade2
- ifade1 VEYA ifade2 doğru ise sonuç doğrudur.
- (ifade)
- ifade doğru ise sonuç doğrudur.
- -a (VE) işleci -o (VEYA) işlecinden önceliklidir.
- times
- Kabuğun ve kabukta çalışan sürecin harcadığı kullanıcı ve sistem sürelerini basar. Çıkış durumu daima sıfırdır.
- trap [eylem sinyal ...]
- Belirtilen sinyal’lerden biri alındığında kabuk eylem’i genişletir ve yürütür. sinyaller, sinyal numarasıyla veya sinyalin adıyla belirtilebilir. sinyal 0 veya EXIT ise, eylem kabuk çıktığında yürütülür. eylem boş olabilir (’’), bu da belirtilen sinyallerin yok sayılmasına neden olur. eylem belirtilmez veya ’-’ olursa, belirtilen sinyaller için bunların öntanımlı eylemleri uygulanır. Kabuk bir alt kabuğu çatalladığında, yakalanan (ancak yok sayılmayan) sinyaller için öntanımlı eylemleri uygulanır. Trap komutunun, kabuk başlatılırken yok sayılan sinyaller üzerinde hiçbir etkisi yoktur. trap girdisiz kullanımda, sinyalleri ve ilişkili eylemleri standart çıktıya ( trap yerleşiğinin aynı sonuçlara ulaşacağı kabuk girdileri olarak) listeler. Örnekler:
trap
- Sinyalleri ve ilişkili eylemleri listeler.
trap ’’ INT QUIT tstp 30
- INT QUIT TSTP USR1 sinyallerini yoksayar.
trap date INT
- INT sinyali alınınca tarihi basar.
- type [isim ...]
- Belirtilen her isim bir komut olarak yorumlanır ve komut aramasının çözümü gösterilir. Olası çözümler şunlardır: kabuk anahtar sözcüğü, takma ad, kabuk yerleşiği, komut, izlenen takma ad ve bulunamadı. Takma adlar için takma adın değeri gösterilir; komutlar ve izlenen takma adlar için komutun tam yolu gösterilir.
- ulimit [-H | -S] [-a | -tfdscmlpnv [ değer]]
- Süreçler üzerinde, katı ve esnek sınırları belirler veya bilgi verir ya da yeni sınırları belirler. Katı sınır (hiçbir sürecin ihlal etmesine izin verilmeyen, değeri artırılamayan veya eksiltilemeyen sınırlar) ve esnek sınır (ihlal eden sürecin sinyallenmesine ancak öldürülmemesine sebep olan değeri arttırılabilir/eksiltilebilir sınırlar) arasında seçim yapılabilmesini sağlayan seçenekler:
- -H
- Katı sınırları etkinleştirir veya bilgi verir.
- -S
- Esnek sınırları belirler veya bilgi verir. Ne -H ne de -S belirtilmişse ya esnek sınırlar gösterilir ya da sınırların ikisi de etkin olur. İki seçenek de belirtilmişse sonuncusu kazanır.
- Sorgulanacak veya atanacak sınır aşağıdaki seçeneklere göre seçilir:
- -a
- Geçerli tüm sınırlar gösterilir.
- -t
- İşlemci zamanı ile ilgili sınır (saniye cinsinden) gösterilir veya atanır.
- -f
- Oluşturulabilecek en büyük dosya boyutu (512 baytlık blok sayısı olarak) gösterilir veya belirlenir.
- -d
- Süreç veri segmanının boyutu (kilobayt olarak) gösterilir veya belirlenir.
- -s
- Süreç yığıt boyutu (kilobayt olarak) gösterilir veya belirlenir.
- -c
- Üretilebilecek en büyük çekirdek dökümünün boyutu (512 baytlık blok sayısı olarak) gösterilir veya belirlenir.
- -m
- Bir sürece ayrılan toplam fiziksel belleğin sınırı (kilobayt olarak) gösterilir veya belirlenir.
- -l
- Bir sürecin lock veya mlock kullanarak kilitleyebileceği bellek boyutu (kilobayt olarak) gösterilir veya belirlenir.
- -p
- Kullanıcının aynı anda sahibi olabileceği süreç sayısı gösterilir veya belirlenir.
- -n
- Bir sürecin aynı anda açabileceği dosya sayısı gösterilir veya belirlenir.
- -v
- Bir sürecin kullanılabileceği toplam sanal bellek (kilobayt olarak) gösterilir veya belirlenir.
- -r
- Bir sürecin gerçek zamanlı zamanlama önceliği gösterilir veya belirlenir.
- Bunlardan hiçbiri belirtilmezse, sınır, gösterilen veya ayarlanan dosya boyutunun sınırıdır. değer belirtilirse, sınır o sayıya ayarlanır; aksi takdirde geçerli sınır görüntülenir. Bir sürecin sınırları sysctl(8) ile belirlenebilir veya gösterilebilir.
- umask [maske]
- umask değerini (bkz. umask(2)) belirtilen sekizlik değere ayarlar. maske belirtilmezse, umask değeri gösterilir.
- unalias [-a][isim]
- isim belirtilirse kabuk bu takma adı siler. -a belirtilirse tüm takma adlar silinir.
- unset [-fv ]isim ...
- Belirtilen değişken ve işlev isimleri tanımsız ve dışa aktarılmamış duruma getirilir. -f ve -v belirtilirse, işlem karşılık gelen işlev veya değişkene uygulanır. Belirtilen isim hem bir değişkene hem de bir işleve karşılık geliyorsa ve herhangi bir seçenek verilmezse, yalnızca değişken tanımsız olur.
- wait [görev]
- Belirtilen görevin tamamlanmasını bekler ve görevdeki son sürecin çıkış durumuyla çıkar. görev belirtilmezse, tüm görevlerin tamamlanmasını bekler ve sıfır durumu ile çıkar.
Komut Satırı Düzenleme
dash bir uçbirimden etkileşimli olarak kullanıldığında, geçerli komut ve komut geçmişi (Yerleşiklerde fc’ye bakın) vi kipinde komut satırı düzenlemesi kullanılarak düzenlenebilir. Bu kip, vi kılavuz sayfasında açıklandığı gibi kullanılır. ’ set -o vi’ komutu, vi kipinde düzenlemeyi etkinleştirir ve kabuğu vi ekleme kipine yerleştirir. vi kipi etkinleştirildiğinde kabuk, ekleme kipine veya komut kipine alınabilir. vi’ye benzer olarak, ESC tuşuna basılırsa komut kipine girer. Komut kipindeyken Enter tuşuna basılırsa, satır kabuğa aktarılır.ÇIKIŞ DURUMU
Kabuk tarafından saptanan sözdizimi hatası gibi hatalar, kabuğun sıfırdan farklı bir çıkış durumuyla çıkmasına neden olur. Kabuk etkileşimli değilse, kabuk dosyasının yürütmesi durdurulur. Aksi takdirde, kabuk yürütülen son komutun çıkış durumunu döndürür veya exit yerleşiği sayısal bir girdi ile kullanılırsa, bu sayıyı döndürür.ORTAM DEĞİŞKENLERİ
- HOME
- Parola dosyasındaki (passwd(4)) kullanıcının oturum açma dizini olup değişkene login(1) tarafından otomatik olarak atanır. Bu ortam değişkeni ayrıca cd yerleşiğinin de öntanımlı girdisidir.
- PATH
- Yürütülebilirler için öntanımlı dosya arama yolu. Bkz: Dosya Yolu Araması
- CDPATH
- cd yerleşik komutuyla kullanılan dosya arama yolu.
- Yeni posta için denetlenecek posta dosyasının adı. MAILPATH tarafından geçersiz kılınır.
- MAILCHECK
- MAILPATH veya MAIL değişkeni ile belirtilen dosyalara posta gelişini kabuğun denetleme sıklığının saniye cinsinden değeri. 0 atanırsa, her istemde posta denetimi yapılır.
- MAILPATH
- Kabuğun gelen postayı denetlemesi için iki nokta üst üste ":" ile ayrılmış dosya adları listesi. MAIL ortam değişkenini geçersiz kılar. Aynı anda en fazla 10 posta kutusu izlenebilir.
- PS1
- Birincil istem dizgesi, süper kullanıcı için “ # ”, diğer kullanıcılar için “ $ ” öntanımlıdır.
- PS2
- İkincil istem dizgesi, “> ” öntanımlıdır.
- PS4
- Yürütme izi (set -x) etkinleştirildiğinde her satırdan önceki çıktı, “ + ” öntanımlıdır.
- IFS
- Girdi Alanı Ayraçları. Normalde boşluk, sekme ve satırsonu karakterlerinden oluşur. Daha fazla ayrıntı için bkz: Boşluk Ayıklama (Alanlara Ayırma)
- TERM
- Kabuğun öntanımlı uçbirimi. Kabuğun çocukları tarafından miras alınır ve geçmiş düzenleme kiplerinde kullanılır.
- HISTSIZE
- Kabuğun geçmiş tamponundaki satır sayısı.
- PWD
- Geçerli çalışma dizininin mantıksal değeri. cd komutuyla ayarlanır.
- OLDPWD
- Geçerli çalışma dizininin önceki mantıksal değeri. cd komutuyla ayarlanır.
- PPID
- Kabuğun üst (ebeveyn) sürecinin süreç kimliği.
İLGİLİ DOSYALAR
$HOME/.profileİLGİLİ BELGELER
csh(1), echo(1), getopt(1), ksh(1), login(1), printf(1), test(1), getopt(3), passwd(5), environ(7), sysctl(8).GEÇMİŞ
dash, /bin/sh’nin mümkün olduğu kadar küçük olmayı amaçlayan POSIX uyumlu gerçeklenimidir. Gerçeklenim, ash’in (Almquist SHell) NetBSD sürümünden çatallanarak 1997 başlarında Linux’a aktarılmış, 2002’de dash olarak yeniden adlandırılmıştır.HATA AYIKLAMA
Önemli bir güvenlik riski oluşturduklarından setuid kabuk betiklerinden ne pahasına olursa olsun kaçınılmalıdır.ÇEVİREN
© 2023 Nilgün Belma Bugüner18 Ocak 2003 | dash 0.5.10 |