mount

SKŁADNIA

mount [-h|-V]

mount [-l] [-t typ_systemu]

mount -a [-fFnrsvw] [-t typ-systemu] [-O lista-opcji]

mount [-fnrsvw] [-o opcje] urządzenie|punkt-montowania

mount [-fnrsvw] [-t typ-systemu] [-o opcje] urządzenie punkt-montowania

mount --bind|--rbind|--move stary-katalog nowy-katalog

Wszystkie pliki dostępne w systemie Unix są zorganizowane w jednym wielkim drzewie, hierarchii plików, zakorzenionej w /. Pliki te mogą być położone na wielu urządzeniach. Polecenie mount umożliwia przyłączenie systemu plików znajdującego się na danym urządzeniu do wielkiego drzewa plików. Odwrotnie, polecenie umount(8) powoduje odłączenie go. System plików służy do kontroli sposobu przechowywania danych na urządzeniu albo udostępnienia ich w wirtualnej postaci przez sieć lub inne usługi.

Standardowa postać polecenia mount to:

mount -t typ urządzenie katalog

Nakazuje jądru, by przyłączyło system plików znaleziony na danym urządzeniu (które jest typu typ) w zadanym katalogu. Opcja -t typ jest opcjonalna. Polecenie mount potrafi zwykle rozpoznać system plików. Domyślnie, do zamontowania systemu plików wymagane są uprawnienia roota. Więcej informacji znajduje się poniżej, w rozdziale "Montowanie przez zwykłych użytkowników". Poprzednia zawartość (jeśli istniała) i właściciel oraz prawa katalogu katalog stają się niewidzialne na czas przyłączenia (zamontowania) nowego systemu plików. W tym czasie ścieżka katalog odnosi się do korzenia systemu plików na podanym urządzeniu.

Jeśli podano jedynie urządzenie lub katalog, na przykład:

mount /dir

to mount szuka punktu montowania (i jeśli go nie znajdzie – urządzenia) w pliku /etc/fstab. Można użyć opcji --target lub --source, aby uniknąć niejednoznacznej interpretacji podanego argumentu np.:

mount --target /mountpoint

Ten sam system plików można zamontować kilka razy, a w niektórych przypadkach (np. sieciowe systemy plików) może być zamontowany wielokrotnie nawet w tym samym punkcie montowania. Polecenie mount nie implementuje żadnych zasad kontrolujących to zachowanie. Jest to zadanie jądra i zwykle zależy od danego sterownika systemu plików. Wyjątkiem jest --all - w tym przypadku wszystkie już zamontowane systemy plików zostaną zignorowane (więcej informacji w opisie tej opcji).

Wypisywanie montowań

Tryby wypisywania są utrzymywane tylko dla wstecznej kompatybilności.

Aby uzyskać spójniejsze i dające się konfigurować wyjście, proszę korzystać z findmnt(8), w szczególności w swoich skryptach. Proszę zauważyć, że znaki kontrolne w nazwach punktów montowania są zastępowane znakiem "?".

Poniższe polecenie wypisze wszystkie zamontowane systemy plików (typu typ):

mount [-l] [-t typ]

Opcja -l ujmuje w zestawieniu również etykiety. Patrz niżej.

Wskazywanie urządzenia i systemu plików

Większość urządzeń jest wskazywanych przez nazwę pliku (specjalnego urządzenia blokowego), jak np. /dev/sda1, lecz istnieją inne możliwości. Na przykład w wypadku montowania NFS, urządzenie może wyglądać tak: knuth.cwi.nl:/katalog.

Nazwy urządzeń partycji dysku są niestabilne i mogą ulec zmianie na skutek zmiany konfiguracji sprzętu albo dodaniu lub usunięciu urządzenia. Z tego względu usilnie zaleca się używanie UUID lub LABEL (etykieta) do identyfikowania systemów plików i partycji. Obecnie obsługiwane są następujące znaczniki:

LABEL= etykieta

Identyfikator systemu plików czytelny dla człowieka. Zob. również -L.

UUID= uuid

Uniwersalny, unikatowy identyfikator systemu plików. UUID składa się zwykle z liczb szesnastkowych oddzielonych minusem. Zob. też -U.

Proszę zauważyć, że mount używa UUID-ów jako łańcuchów tekstowych. UUID-y z wiersza poleceń lub fstab(5) nie są konwertowane do wewnętrznej reprezentacji binarnej. Litery w reprezentacji łańcucha UUID powinny być małymi literami.

PARTLABEL= etykieta

Human readable partition identifier. This identifier is independent on filesystem and does not change by mkfs or mkswap operations. It’s supported for example for GUID Partition Tables (GPT).

PARTUUID= uuid

Partition universally unique identifier. This identifier is independent on filesystem and does not change by mkfs or mkswap operations. It’s supported for example for GUID Partition Tables (GPT).

ID= id

Identyfikator sprzętowego urządzenia blokowego taki jak generowany przez udevd. Zwykle opiera się na WWN (unikalnym identyfikatorze pamięci) i jest nadawany przez producenta sprzętu. Więcej informacji da wykonanie polecenia ls /dev/disk/by-id; przy czym wymagane jest istnienie tego katalogu oraz działający udevd. Identyfikator ten nie jest zalecany do ogólnego zastosowania, jako że nie jest ściśle zdefiniowany oraz jest zależny od udev, reguł udev oraz sprzętu.

Polecenie lsblk --fs udostępni przegląd systemów plików, etykiet (LABEL) oraz UUID-ów dla dostępnych urządzeń blokowych. Polecenie blkid -p <urządzenie> wypisze szczegóły o systemie plików na podanym urządzeniu.

Proszę nie zapomnieć o tym, że nie ma gwarancji, że etykiety i UUID-y są faktycznie unikalne, szczególnie jeśli kopiuje się, współdzieli lub przenosi urządzenie. Polecenie lsblk -o +UUID,PARTUUID pozwoli na zweryfikowanie unikalności UUID-ów w bieżącym systemie.

Zalecaną metodą jest używanie znaczników (np. LABEL= etykieta) zamiast dowiązań symbolicznych /dev/disk/by-{label,uuid,id,partuuid,partlabel} udev w pliku /etc/fstab. Znaczniki są bardziej czytelne, solidne i przenośne. Polecenie używa wewnętrznie dowiązań symbolicznych udev, tak więc ich używanie w /etc/fstab nie daje żadnej przewagi nad znacznikami. Aby dowiedzieć się więcej, proszę zapoznać się z libblkid(3).

System plików proc nie jest związany z żadnym urządzeniem specjalnym i podczas jego montowania zamiast nazwy urządzenia można użyć dowolnego słowa kluczowego, np. proc (zwyczajowy wybór none jest mniej udany: komunikat błędu `none already mounted' (nic już zamontowane) od umount może być mylący).

Pliki /etc/fstab, /etc/mtab i /proc/mounts

Plik /etc/fstab (zobacz fstab(5)), może zawierać wiersze opisujące, jakie urządzenia gdzie są zazwyczaj montowane i przy użyciu jakich opcji. Domyślne położenie pliku fstab(5) można przesłonić opcją wiersza poleceń --fstab ścieżka (więcej szczegółów poniżej).

Polecenie

mount -a [-t typ] [-O lista-opcji]

(zwykle podawane w skryptach startowych) powoduje zamontowanie wszystkich systemów plików (danego typu) wymienionych w fstab, poza tymi, których wpisy zawierają słowo kluczowe noauto. Podanie opcji -F spowoduje, że mount się rozdzieli na kilka procesów, tak że systemy plików będą montowane równocześnie.

Podczas montowania systemu plików wymienionego w fstab lub mtab, wystarczy podać w wierszu poleceń tylko nazwę urządzenia lub tylko punkt montowania.

Programy mount i umount(8) tradycyjnie opiekowały się listą obecnie zamontowanych systemów plików w pliku /etc/mtab. Obsługa klasycznego pliku /etc/mtab domyślnie jest całkowicie wyłączona przy kompilacji, ponieważ na aktualnych systemach linuksowych lepiej uczynić /etc/mtab dowiązaniem symbolicznym do /proc/mounts. Zwykły plik mtab funkcjonujący w przestrzeni użytkownika nie działa stabilnie z przestrzeniami nazw, kontenerami i innymi zaawansowanymi funkcjami systemu Linux. Jeśli obsługa klasycznego pliku mtab jest włączona, możliwe jest korzystanie z niego lub z dowiązania symbolicznego.

Jeśli nie poda się argumentów do mount, wypisywana jest lista zamontowanych systemów plików.

Aby przesłonić opcje montowania z /etc/fstab konieczne jest użycie opcji -o:

mount device|dir -o options

po czym opcje montowania z wiersza poleceń zostaną dodane do listy opcji z /etc/fstab. To domyślne zachowanie można zmienić opcją wiersza poleceń --options-mode. Zwykłym zachowaniem jest działanie ostatniej opcji, jeśli występują sprzeczne.

Program mount nie odczytuje pliku /etc/fstab jeśli podano urządzenie (lub LABEL, UUID, ID, PARTUUID lub PARTLABEL) oraz katalog. Na przykład, aby zamontować urządzenie foo w /katalogu:

mount /dev/foo /katalog

To domyślne zachowanie można zmienić opcją wiersza poleceń --options-source-force, aby zawsze odczytywać konfigurację z fstab. W przypadku zwykłych użytkowników, mount zawsze odczytuje konfigurację fstab.

Montowanie przez zwykłych użytkowników

Tradycyjnie, tylko superużytkownik może montować systemy plików. Jednak jeśli fstab w danym wierszu zawiera opcję user, to każdy może zamontować odpowiadający temu wpisowi system plików.

Tak więc, jeśli mamy wiersz

/dev/cdrom /cd iso9660 ro,user,noauto,unhide

to dowolny użytkownik może zamontować system plików iso9660 umieszczony na włożonym CD-ROM-ie, posługując się poleceniem

mount /cd

Proszę zauważyć, że mount jest bardzo restrykcyjny w przypadku zwykłych użytkowników; wszystkie ścieżki podane w wierszu poleceń są weryfikowane, przed przetworzeniem fstab lub wykonaniem programu pomocniczego. Usilnie zaleca się używanie prawidłowego punktu montowania przy podawaniu systemu plików, w innym przypadku mount może zwrócić błąd. Złym pomysłem jest na przykład użycie źródła CIFS lub NFS w wierszu poleceń.

Od util-linux 2.35, mount nie wychodzi, w przypadku gdy uprawnienia użytkownika są niewystarczające zgodnie z wewnętrznymi regułami bezpieczeństwa libmount. Program porzuca wówczas uprawnienia suid i kontynuuje jako zwykły użytkownik. To zachowanie pozwala na obsługę przypadków, gdy uprawnienia roota nie są wymagane (np. systemy plików w przestrzeni użytkownika, przestrzeń nazw użytkownika itp).

Szczegóły opisuje fstab(5). Tylko użytkownik, który zamontował system plików może ponownie go odmontować. Jeżeli zachodzi potrzeba, by odmontowywać mógł każdy, w odpowiednim wierszu fstab należy zamiast user wpisać users. Opcja owner przypomina opcję user, poza tym, że dany użytkownik musi być właścicielem odpowiedniego pliku specjalnego. Jest przydatna np. w przypadku /dev/fd jeśli skrypt zgłoszeniowy (login script) czyni danego użytkownika korzystającego z konsoli właścicielem tego urządzenia. Opcja group jest podobna, z tym ograniczeniem, że użytkownik musi być członkiem grupy pliku specjalnego.

Operacja montowania przez podpięcie (ang. bind mount)

Możliwe jest ponowne zamontowanie części systemu plików w innym miejscu. Służy do tego wywołanie:

mount --bind stary-katalog nowy-katalog

lub za pomocą tego wpisu fstab:

/stary-katalog /nowy-katalog none bind

Po tym wywołaniu ta sama zawartość jest dostępna w dwóch miejscach.

Ważne jest zrozumienie, że w wirtualnym systemie plików jądra (VFS) operacja ta nie tworzy żadnego węzła gorszego sortu, czy specjalnego typu. Jest to jedynie inny sposób na dołączenie systemu plików. Informacja o tym, że system plików został podpięty za pomocą "bind" nie jest nigdzie przechowywana. Stary-katalog i nowy-katalog są niezależne od siebie, a stary-katalog może być odmontowany.

Można również zamontować ponownie pojedynczy plik (na pojedynczym pliku). Jest także możliwe użycie montowania "bind" do utworzenia punktu montowania ze zwykłego katalogu, na przykład:

mount --bind foo foo

Wywołanie montowania przez podpięcie dołącza tylko (część) pojedynczego systemu plików, bez możliwych montowań znajdujących się poniżej. Cała hierarchia plików, uwzględniając takie montowania może być dołączana w drugie miejsce za pomocą:

mount --rbind stary-katalog nowy-katalog

Proszę zauważyć, że opcje montowania systemu plików zarządzane przez jądro pozostaną takie same jak te pierwotnego punktu montowania. Opcje montowania w przestrzeni użytkownika (np. _netdev) nie zostaną skopiowane przez mount i trzeba je jawnie podać w wierszu polecenia mount.

Od util-linux 2.27 mount pozwala zmieniać opcje montowania przez przekazanie ich razem z --bind np.:

mount -o bind,ro foo foo

Opcja ta nie jest obsługiwana przez jądro Linux, jest zaimplementowana w przestrzeni użytkownika przez dodatkowe przemontowanie za pomocą wywołania systemowego mount(2). To rozwiązanie nie jest nierozdzielne (atomowe).

Alternatywnym (klasycznym) sposobem utworzenia montowania przez podpięcie, tylko do odczytu, jest operacja przemontowania np.:

mount --bind stary-katalog nowy-katalog

mount -o remount,bind,ro stary-katalog nowy-katalog

Proszę zauważyć, że tego typu montowanie utworzy punkt montowania tylko do odczytu (wpis VFS), ale oryginalny superblok systemu plików wciąż będzie zapisywalny, tzn. stary-katalog będzie zapisywalny, a nowy-katalog tylko do odczytu.

It’s also possible to change nosuid, nodev, noexec, noatime, nodiratime, relatime and nosymfollow VFS entry flags via a "remount,bind" operation. The other flags (for example filesystem-specific flags) are silently ignored. It’s impossible to change mount options recursively (for example with -o rbind,ro).

Since util-linux 2.31, mount ignores the bind flag from /etc/fstab on a remount operation (if -o remount is specified on command line). This is necessary to fully control mount options on remount by command line. In previous versions the bind flag has been always applied and it was impossible to re-define mount options without interaction with the bind semantic. This mount behavior does not affect situations when "remount,bind" is specified in the /etc/fstab file.

Operacja przenoszenia

Przenosi nierozdzielne (atomowo) zamontowane drzewo w inne miejsce. Wywołaniem jest:

mount --move stary-katalog nowy-katalog

Spowoduje to pojawienie się zawartości, która wcześniej znajdowała się w starym-katalogu, w nowym-katalogu. Fizyczne położenie plików nie zmienia się. Istotne jest, że stary-katalog musi być punktem montowania.

Proszę zauważyć, że przeniesienie punktu montowania leżącego pod współdzielonym punktem montowania jest nieprawidłowe i niewspierane. Proszę użyć findmnt -o TARGET,PROPAGATION aby sprawdzić bieżące flagi propagacji.

Współdzielone operacje na poddrzewach

Od Linuksa 2.6.15 możliwe jest oznaczenie montowania i jego podmontowań jako współdzielone (shared), prywatne (private), podrzędne (slave) i niepodpinalne (unbindable). Montowania współdzielone udostępniają możliwość tworzenia kopii takich montowań tak, że montowania i odmontowania którejkolwiek z kopii dotyczy ich wszystkich. Montowania podrzędne otrzymują montowania i odmontowywania z montowania nadrzędnego, ale nie działa to w drugą stronę. Montowania prywatne nie posiadają powyższych właściwości. Montowanie niepodpinalne jest montowaniem prywatnym, które nie może zostać sklonowane za pomocą operacji podpięcia (bind). Szczegółowe wyjaśnienia można znaleźć w pliku dokumentacji w Documentation/filesystems/sharedsubtree.txt w drzewie źródeł jądra; zob. też mount_namespaces(7).

Obsługiwane są następujące operacje:

mount --make-shared punkt-montowania
mount --make-slave punkt-montowania
mount --make-private punkt-montowania
mount --make-unbindable punkt-montowania

Następujące polecenia pozwalają na rekursywną zmianę typu wszystkich montowań pod danym punktem montowania.

mount --make-rshared punkt-montowania
mount --make-rslave punkt-montowania
mount --make-rprivate punkt-montowania
mount --make-runbindable punkt-montowania

mount does not read fstab(5) when a --make-* operation is requested. All necessary information has to be specified on the command line.

Proszę zauważyć, że jądro Linux nie pozwala zmieniać wielu flag propagacji pojedynczym wywołaniem systemowym mount(2), flag tych nie można również łączyć z innymi opcjami i operacjami montowania.

Od util-linux 2.23 polecenie mount można użyć do wykonania wielu zmian propagacji (topologii) jednocześnie jednym wywołaniem oraz łączenia ich również z innymi operacjami montowania. Flagi propagacji korzystają z dodatkowych wywołań systemowych mount(2), wykonywanych po pomyślnym zakończeniu wcześniejszych poleceń montowania. Proszę zauważyć, że w tym wypadku polecenie nie jest nierozdzielne (atomowe). Flagi propagacji można podać w fstab(5) jako opcje montowania ( private, slave, shared, unbindable, rprivate, rslave, rshared, runbindable).

Na przykład:

mount --make-private --make-unbindable /dev/sda1 /foo

jest tym samym co:

mount /dev/sda1 /foo
mount --make-private /foo
mount --make-unbindable /foo

OPCJE WIERSZA POLECEŃ

Pełny zestaw opcji używanych przy wywoływaniu mount jest ustalany przez pobranie opcji dla danego systemu plików z fstab, a następnie zastosowanie wszelkich opcji podanych argumentem -o, a na koniec opcji -r lub -w, o ile istnieją.

The mount command does not pass all command-line options to the /sbin/mount. suffix mount helpers. The interface between mount and the mount helpers is described below in the EXTERNAL HELPERS section.

Opcje wiersza poleceń, dostępne do polecenia mount to:

-a, --all

Montuje wszystkie systemy plików (podanego typu) zawarte w fstab (z wyłączeniem wierszy zawierających słowo kluczowe noauto). Systemy plików są montowane w kolejności, w jakiej występują w fstab. Polecenie mount porównuje źródło i cel systemu plików (i korzeń systemu plików w przypadku montowań bind lub systemu plików btrfs), aby wykryć już zamontowane. Tablica jądra z już zamontowanymi systemami plików jest buforowana podczas mount --all. Oznacza to, że wszystkie zduplikowane wpisy fstab zostaną zamontowane.

The correct functionality depends on /proc (to detect already mounted filesystems) and on /sys (to evaluate filesystem tags like UUID= or LABEL=). It’s strongly recommended to mount /proc and /sys filesystems before mount -a is executed, or keep /proc and /sys at the beginning of fstab.

Opcję --all można użyć również do operacji ponownego montowania (przemontowania). W takim przypadku wszystkie filtry ( -t i -O) są stosowane do tablicy już zamontowanych systemów plików.

Since version 2.35 it is possible to use the command line option -o to alter mount options from fstab (see also --options-mode).

Proszę zauważyć, że złą praktyką jest używanie mount -a do sprawdzenia fstab. Zalecane jest korzystanie w zamian z findmnt --verify.

-B, --bind

Montuje ponownie poddrzewo w innym miejscu (tak, że jego zawartość jest dostępna w obu miejscach). Patrz wyżej w rozdziale Operacja montowania przez podpięcie (ang. bind mount).

-c, --no-canonicalize

Nie normalizuje ścieżek. Polecenie montowania domyślnie normalizuje wszystkie ścieżki (z wiersza poleceń lub fstab). Opcja może być użyta razem z -f do już znormalizowanych ścieżek absolutnych. Opcja jest przeznaczona dla programów pomocniczych wywołujących mount -i. Zdecydowanie nie zaleca się korzystania z tej opcji przy normalnych operacjach montowania.

Proszę zauważyć, że mount nie przekazuje tej opcji do programów pomocniczych /sbin/mount.typ.

-F, --fork

(Użyte w połączeniu z -a.) Dla każdego urządzenia tworzy nowy proces równoległy mount. Powoduje to równoległy przebieg montowania różnych urządzeń lub różnych serwerów NFS. Zaletą jest większa szybkość: także przekroczenia czasu dla NFS będą wyznaczane równolegle. Wadą jest to, że kolejność montowania jest niezdefiniowana. Nie można zatem zastosować tej opcji do równoczesnego montowania /usr i /usr/spool.

-f, --fake

Powoduje wykonywanie wszystkiego poza faktycznym wywołaniem funkcji systemowej. Jeśli nie jest to oczywiste: "udaje" montowanie systemu plików. W połączeniu z flagą -v przydaje się do ustalenia, co usiłuje zrobić polecenie mount. Może być też używana do dodawania wpisów dla urządzeń, które zamontowano wcześniej z opcją -n. Opcja -f sprawdza istnienie rekordu w /etc/mtab i zawodzi, jeśli rekord już istnieje (w przypadku zwykłych, nieudawanych montowań, to sprawdzenie jest wykonywane przez jądro).

-i, --internal-only

Nie wywołuje programu pomocniczego /sbin/mount. system-plików, nawet jeśli istnieje.

-L, --label etykieta

Montuje partycję posiadającą podaną etykietę.

-l, --show-labels

Dokłada etykiety do wyjścia wypisywanego przez mount. Żeby opcja ta mogła działać, mount musi mieć prawo odczytu urządzania dyskowego (np. suid root). Można ustawić taką etykietę dla ext2, ext3 lub ext4 za pomocą narzędzia e2label(8), zaś dla XFS - stosując xfs_admin(8) lub dla reiserfs używając reiserfstune(8).

-M, --move

Przenosi poddrzewo w inne miejsce. Patrz powyżej w podrozdziale Operacja przenoszenia.

-m, --mkdir[=mode]

Allow to make a target directory (mountpoint) if it does not exist yet. Alias to "-o X-mount.mkdir[=mode]", the default mode is 0755. For more details see X-mount.mkdir below.

-n, --no-mtab

Montuje bez zapisywania w /etc/mtab. Jest to niezbędne na przykład gdy /etc znajduje się na systemie plików tylko do odczytu.

-N, --namespace pn

Przeprowadza operację montowania w przestrzeni nazw montowań zdefiniowanej w przestrzeń-nazw. Przestrzeń-nazw to albo PID procesu działającego w tej przestrzeni nazw albo plik specjalny reprezentujący tę przestrzeń.

mount switches to the mount namespace when it reads /etc/fstab, writes /etc/mtab: (or writes to _/run/mount) and calls mount(2), otherwise it runs in the original mount namespace. This means that the target namespace does not have to contain any libraries or other requirements necessary to execute the mount(2) call.

Więcej informacji można znaleźć w podręczniku mount_namespaces(7).

-O, --test-opts opcje

Ogranicza grupę systemów plików do której stosowana jest opcja -a. Podobnie jak -t, z tym wyjątkiem, że -O jest bezużyteczna bez opcji -a. Na przykład polecenie

mount -a -O no_netdev

montuje wszystkie systemy plików z wyjątkiem posiadających podaną opcją netdev w polu opcji pliku /etc/fstab.

Różni się od -t tym, że każda opcja jest dopasowywana dokładnie; a podanie no na początku jednej opcji, nie neguje pozostałych.

Opcje -t i -O łączą swe działanie; to jest polecenie

mount -a -t ext2 -O _netdev

montuje wszystkie systemy plików ext2 z opcją _netdev, a nie wszystkie systemy które są albo typu ext2, albo mają podaną opcją _netdev.

-o, --options opcje

Używa podanej opcji montowania. Argument opcje jest listą rozdzieloną przecinkami. Na przykład:

mount LABEL=moj_dysk -o noatime,nodev,nosuid

Aby dowiedzieć się więcej, proszę zapoznać się z rozdziałami OPCJE MONTOWANIA NIEZALEŻNE OD SYSTEMU PLIKÓW i OPCJE MONTOWANIA SPECYFICZNE DLA RÓŻNYCH SYSTEMÓW PLIKÓW.

--options-mode tryb

Kontroluje sposób łączenia opcji z fstab/mtab z opcjami z wiersza poleceń. Tryb może być jednym z następujących: ignore (ignoruj), append (dołącz za), prepend (dołącz przed) lub replace (zastąp). Tryb append oznacza na przykład, że opcje fstab są dołączane po opcjach z wiersza poleceń. Domyślną wartością jest prepend, co oznacza że opcje wiersza poleceń są przetwarzane po opcjach fstab. Proszę zauważyć, że w przypadku konfliktu, wygrywa opcja znajdująca się na końcu.

--options-source źródło

Source of default options. source is a comma-separated list of fstab, mtab and disable. disable disables fstab and mtab and enables --options-source-force. The default value is fstab,mtab.

--options-source-force

Używa opcji z fstab/mtab nawet gdy podano zarówno urządzenie jak i katalog.

-R, --rbind

Montuje ponownie poddrzewo wraz ze wszystkimi ewentualnymi montowaniami znajdującymi się poniżej, w innym miejscu (tak, że jego zawartość jest dostępna w obu miejscach). Patrz wyżej w podrozdziale Operacja montowania przez podpięcie (ang. bind mount).

-r, --read-only

Montuje system plików w trybie tylko do odczytu. Synonimem jest -o ro.

Proszę zauważyć że, w zależności od systemu plików, stanu i zachowania jądra, system może wciąż zapisywać na urządzenie. Na przykład ext3 lub ext4 będzie odświeżał swój dziennik, jeśli system plików jest zaśmiecony. Aby zapobiec takiemu typowi dostępu do zapisu, można zamontować system plików ext3 lub ext4 z opcją montowania ro,noload lub ustawić urządzenie blokowe w trybie tylko do odczytu, patrz polecenie blockdev(8).

-s

Toleruje nieodpowiednie opcje montowania, zamiast kończyć pracę niepowodzeniem. Powoduje to ignorowanie opcji montowania, które nie są obsługiwane przez dany system plików. Nie wszystkie systemy plików rozpoznają tę opcję. Obecnie jest ona rozpoznawana jedynie przez program pomocniczy mount.nfs.

--source urządzenie

Jeśli podano tylko jeden argument dla polecenia montowania, to może on zostać zinterpretowany jako cel (punkt montowania) lub źródło (urządzenie). Ta opcja pozwala jawnie zdefiniować, że argument jest źródłem montowania.

--target katalog

--target-prefix katalog

Dodaje podany katalog na początku wszystkich celów montowań. Przydatne do honorowania zapisów fstab, lecz z punktami montowania w innym miejscu, np.

mount --all --target-prefix /chroot -o X-mount.mkdir

montuje wszystkie systemy plików z fstab do katalogu /chroot, przy czym wszystkie brakujące punkty montowań są tworzone (ze względu na opcję X-mount.mkdir). Patrz też opcja --fstab, pozwalającą na użycie alternatywnego pliku fstab.

-T, --fstab ścieżka

Określa alternatywny plik fstab. Jeśli ścieżka jest katalogiem, to pliki w katalogu są sortowane za pomocą strverscmp(3); pliki zaczynające się od "." lub nieposiadające rozszerzenia .fstab są ignorowane. Można podać tę opcję więcej niż jeden raz. Jest ona właściwie przeznaczona dla skryptów chroot i initramfs, gdy podawana jest dodatkowa konfiguracja poza standardową konfiguracją systemu.

Proszę zauważyć, że mount nie przekazuje opcji --fstab programom pomocniczym /sbin/mount.typ, co oznacza, że alternatywne pliki fstab będą dla nich niewidoczne. Nie jest to problemem przy normalnych montowaniach, ale montowania wykonywane przez użytkownika (nie roota) zawsze wymagają fstab w celu weryfikacji jego uprawnień.

-t, --types typ_systemu_plików

Argument opcji -t określa typ systemu plików. To, jakie typy systemów plików są obecnie obsługiwane, zależy od jądra. Pełną listę można uzyskać sprawdzając pliki /proc/filesystems i /lib/modules/$(uname -r)/kernel/fs. Najpopularniejsze typy to: ext2, ext3, ext4, xfs, btrfs, vfat, sysfs, proc, nfs i cifs.

Programy mount i umount(8) obsługują podtypy systemów plików. Podtypy są definiowane przyrostkiem ".podtyp". Przykładowo "fuse.sshfs". Zalecane jest używanie notacji podtypów zamiast dodawać jakieś przedrostki do źródła montowania (np. "sshfs#example.com" jest przestarzałe).

Bez podania opcji -t lub gdy podany jest typ auto, mount postara się odgadnąć właściwy typ. mount używa biblioteki libblkid(3) do tego celu; jeśli nie zwróci to niczego, co wygląda znajomo, mount postara się odczytać plik /etc/filesystems lub, jeśli on nie istnieje /proc/filesystems. Wszystkie wypisane tam typy zostaną wypróbowane, z wyjątkiem tych oznaczonych jako "nodev" (np. devpts, proc i nfs). Jeśli /etc/filesystems kończy się wierszem z pojedynczą *, mount odczyta później plik /proc/filesystems. Podczas tych prób, wszystkie typy systemów plików będą montowane z opcją montowania silent.

Typ auto może być przydatny do montowanych przez użytkownika dyskietek. Utworzenie pliku /etc/filesystems przydaje się do zmiany kolejności rozpoznawania (np. do próbowania vfat przed msdos lub ext3 przez ext2) lub w przypadku stosowania modułu autoloadera.

Można podać więcej niż jeden typ, w postaci listy rozdzielonej przecinkami do opcji -t jak również jako wpis /etc/fstab. Lista typów systemów plików do opcji -t może być poprzedzona słowem no aby określić systemy plików, na których żadna akcja nie powinna być wykonywana. Przedrostek no nie działa przy wpisach w /etc/fstab.

Przedrostek no może być przydatny przy opcji -a. Na przykład polecenie

mount -a -t nomsdos,smbfs

montuje wszystkie systemy plików poza tymi, które są typu msdos lub smbfs.

Dla większości typów, jedyne, co robi program mount, to po prostu wywołuje funkcję systemową mount(2), i nie jest tu wymagana żadna szczegółowa wiedza o danym systemie plików. Jednakże dla kilku typów (jak np. nfs, nfs4, cifs, smbfs, ncpfs) konieczny jest niezaplanowany kod. Systemy plików nfs, nfs4, cifs, smbfs i ncpfs mają osobny program montujący. Żeby umożliwić jednolite traktowanie wszystkich typów, mount wywołany z typem typ uruchamia program /sbin/mount.typ (jeśli takowy istnieje). Ponieważ rozmaite wersje programu smbmount mają różne konwencje wywołań, być może /sbin/mount.smb będzie musiał być skryptem powłoki, który dobierze właściwe wywołanie.

-U, --uuid uuid

Montuje partycję posiadającą podany uuid.

-v, --verbose

Tryb szczegółowy (verbose).

-w, --rw, --read-write

Mount the filesystem read/write. Read-write is the kernel default and the mount default is to try read-only if the previous mount(2) syscall with read-write flags on write-protected devices failed.

Synonimem jest -o rw.

Proszę zauważyć, że podanie -w w wierszu polecenia wymusza na mount pominięcie próby zamontowania w trybie tylko do odczytu na nośnikach zabezpieczonych przed zapisem lub w przypadku systemów plików już zamontowanych w trybie tylko do odczytu.

-h, --help

Wyświetla ten tekst i kończy pracę.

-V, --version

Wyświetla informacje o wersji i kończy działanie.

OPCJE MONTOWANIA NIEZALEŻNE OD SYSTEMU PLIKÓW

Część opcji jest przydatna tylko wówczas, gdy znajdują się w pliku /etc/fstab.

Some of these options could be enabled or disabled by default in the system kernel. To check the current setting see the options in /proc/mounts. Note that filesystems also have per-filesystem specific default mount options (see for example tune2fs -l output for extN filesystems).

Poniższe opcje dotyczą dowolnego montowanego systemu plików (choć nie każdy z systemów plików faktycznie je honoruje, np. opcja sync obecnie wpływa tylko na ext2, ext3, ext4, fat, vfat, ufs i xfs):

async

Wszelkie operacje wejścia/wyjścia dla tego systemu plików powinny być wykonywane asynchronicznie (patrz również opcja sync).

atime

Nie używa funkcji noatime, w związku z czym czas dostępu i-węzła jest kontrolowany przez wartość domyślną jądra. Patrz również opis opcji montowania relatime i strictatime.

noatime

Nie wykonuje aktualizacji czasu dostępu w i-węźle położonym na tym systemie plików (np. w celu uzyskania szybszego dostępu do bufora wiadomości, co przyspiesza działanie serwerów grup dyskusyjnych). Działa to dla wszystkich typów i-węzłów (również katalogów), co implikuje nodiratime.

auto

System plików może być montowany opcją -a.

noauto

Dany system plików może być montowany tylko wprost (np. opcja -a nie spowoduje jego zamontowania).

context=kontekst, fscontext=kontekst, defcontext= kontekst i rootcontext=kontekst

Opcja context= jest przydatna podczas montowania systemów plików, które nie obsługują atrybutów rozszerzonych, takich jak dyskietki lub dyski twarde sformatowane w VFAT lub systemy które zwykle nie działają pod SELinuksem, takie jak dyski sformatowane w ext3 lub ext4 ze stacji roboczej nie używającej SELinuksa. Można również użyć opcji context= na systemach plików, którym się nie ufa, takich jak dyskietki. Pomaga również w kompatybilności z systemami plików obsługującymi xattr na wcześniejszych wersjach jądra 2.4.<x>. Nawet gdy xattr są obsługiwane, można zawsze oszczędzić czas nie etykietując każdego pliku, a przypisując całemu dyskowi jeden kontekst bezpieczeństwa.

Często używaną opcją w przypadku nośników wymiennych jest context="system_u:object_r:removable_t.

Opcja fscontext= działa ze wszystkimi systemami plików, niezależnie od ich obsługi xattr. Opcja fscontext ustawia nadrzędną etykietę systemu plików na określony kontekst bezpieczeństwa. Etykieta systemu plików jest oddzielona od poszczególnych etykiet plików. Reprezentuje cały system plików w celu określonego typu sprawdzeń uprawnień, takich jak podczas montowania lub tworzenia pliku. Poszczególne etykiety pliku są wciąż pobierane z xattrs z samych plików. Opcja context w rzeczywistości ustawia zsumowany kontekst udostępniany przez fscontext, poza podawaniem samej etykiety poszczególnych plików.

Można ustawić domyślny kontekst bezpieczeństwa do plików bez etykiety, przy użyciu opcji defcontext=. Przesłania ona wartość ustawioną przez zasady (politykę) do plików bez etykiety i wymaga systemu plików obsługującego etykietowanie xattr.

Opcja rootcontext= pozwala na jawne podanie etykiety głównego i-węzła systemu plików przez tym, zanim ten system plików lub i-węzeł stanie się widoczny dla przestrzeni użytkownika. Może być to przydatne przy wykorzystaniu bezdyskowego Linuksa.

Proszę zauważyć, że jądro odrzuca żądania przemontowania, które zawierają opcję context, nawet gdy nie różni się ona od bieżącego kontekstu.

Uwaga: wartość context może zawierać przecinki, ale musi być wówczas odpowiednio cytowana, ponieważ w przeciwnym wypadku mount zinterpretuje przecinki jako separatory pomiędzy punktami montowań. Proszę nie zapomnieć, że powłoka usunie cytowanie, dlatego konieczne jest podwójne cytowanie np.:

mount -t tmpfs none /mnt -o \ 'context="system_u:object_r:tmp_t:s0:c127,c456",noexec'

Aby dowiedzieć się więcej, proszę zapoznać się z selinux(8).

defaults

Używa opcji domyślnych: rw, suid, dev, exec, auto, nouser i async.

Proszę zauważyć, że rzeczywisty zestaw domyślnych opcji montowania zależy od jądra i typu systemu plików. Więcej szczegółów na początku tego rozdziału.

dev

Interpretuje specjalne urządzenia blokowe i znakowe na danym systemie plików.

nodev

Nie interpretuje specjalnych urządzeń blokowych ani znakowych na systemie plików.

diratime

Aktualizuje czas dostępu katalogu zapisany w i-węźle w danym systemie plików. Tak jest domyślnie. (Ta opcja jest ignorowana, gdy ustawiono noatime).

nodiratime

Aktualizuje czas dostępu katalogu zapisany w i-węźle w danym systemie plików (ta opcja jest dorozumiana, gdy ustawiono noatime).

dirsync

Aktualizacja wszystkich katalogów w systemie plików powinna być wykonywana synchronicznie. Dotyka to następujących wywołań systemowych: creat(2), link(2), unlink(2), symlink(2), mkdir(2), rmdir(2), mknod(2) i rename(2).

exec

Permit execution of binaries and other executable files.

noexec

Nie zezwala na bezpośrednie wywołanie plików binarnych w zamontowanym systemie plików.

group

Pozwala na zamontowanie tego systemu plików przez zwykłego użytkownika, jeśli jedna z grup tego użytkownika pasuje do grup urządzenia. Opcja ta implikuje opcje nosuid, i nodev (chyba że są przesłaniane przez następne opcje, jak w linii group,dev,suid).

iversion

Przy każdej modyfikacji i-węzła zwiększane jest pole i_version.

noiversion

Nie zwiększa pola i-węzła i_version.

mand

Allow mandatory locks on this filesystem. See fcntl(2). This option was deprecated in Linux 5.15.

nomand

Nie pozwala na ściśle egzekwowane blokady w systemie plików.

_netdev

System plików znajduje się na urządzeniu wymagającym połączenia sieciowego (używane aby zapobiec montowania przez system takich systemów plików, dopóki sieć nie zostanie włączona w systemie).

nofail

Nie informuje o błędach urządzenia, jeśli ono nie istnieje.

relatime

Aktualizuje czas dostępu i-węzła relatywnie do czasu modyfikacji lub zmiany. Czas dostępu jest aktualizowany tylko wówczas, jeśli poprzedni czas dostępu był wcześniejszy od bieżącego czasu modyfikacji lub zmiany (podobne do noatime, ale nie psuje aplikacji mutt(1) i innych, które potrzebują informacji o tym, czy plik zostać przeczytany od czasu jego ostatniej modyfikacji).

Od Linuksa w wersji 2.6.30, jądro używa domyślnie zachowania udostępnianego przez tę opcję (chyba że podano noatime), a opcja strictatime jest wymagana, aby uzyskać tradycyjny sposób działania. Dodatkowo, od tej wersji Linuksa, czas ostatniego dostępu pliku jest aktualizowany zawsze, jeśli wynosi więcej niż 1 dzień.

norelatime

Nie używa funkcji relatime. Patrz również opcja montowania strictatime.

strictatime

Pozwala na jawne żądanie pełnych aktualizacji atime. Umożliwia jądru na domyślne używanie relatime lub noatime, ale wciąż pozwala warstwie użytkownika na przesłonięcie tych opcji. Aby dowiedzieć się więcej o domyślnych, systemowych opcjach montowania należy zapoznać się z /proc/mounts.

nostrictatime

Używa domyślnego zachowania jądra dotyczącego aktualizowania czasów dostępu i-węzłów.

lazytime

Aktualizuje czasy (atime, mtime, ctime) wyłącznie w wersji i-węzła pliku przechowywanej w pamięci.

Opcja ta zdecydowanie ogranicza zapisy do tablicy i-węzłów, jeśli czynione są częste, losowe zapisy do wstępnie zaalokowanych plików.

Znaczniki czasu przechowywane na dysku są aktualizowane tylko wtedy, gdy:

•i-węzeł musi być zaktualizowany w związku ze zmianą niezwiązaną ze znacznikami czasu

•aplikacja wykorzystuje fsync(2), syncfs(2) lub sync(2)

•przywrócony (po usunięciu) i-węzeł jest wyrzucany z pamięci

•minęło ponad 24 godziny od czasu zapisania i-węzła na dysk.

nolazytime

Nie używa funkcji lazytime.

suid

Honoruje bity lub właściwości plików set-user-ID i set-group-ID przy wykonywaniu programów z tego systemu plików.

nosuid

Do not honor set-user-ID and set-group-ID bits or file capabilities when executing programs from this filesystem. In addition, SELinux domain transitions require permission nosuid_transition, which in turn needs also policy capability nnp_nosuid_transition.

silent

Włącza flagę "cicho".

loud

Wyłącza flagę "cicho".

owner

Pozwala każdemu zwykłemu użytkownikowi na zamontowanie i odmontowanie systemu plików, jeśli jest on właścicielem urządzenia. Opcja ta implikuje opcje nosuid, i nodev (chyba że są przesłaniane przez następne opcje, jak w linii owner,dev,suid).

remount

Usiłuje ponownie zamontować (przemontować) już zamontowany system plików. Często używane do zmiany flag montowania systemu, szczególnie aby umożliwić zapis na systemach tylko do odczytu. Nie zmienia urządzenia ani punktu montowania.

Operacja przemontowywania razem z flagą bind ma specjalną semantykę. Patrz powyżej w podrozdziale Operacja montowania przez podpięcie (ang. bind mount).

Funkcja ponownego montowania przestrzega standardowego sposobu, w jaki polecenie mount działa z opcjami z fstab. Oznacza to, że polecenie mount nie odczytuje fstab (lub mtab) wyłącznie wtedy, jeśli podano zarówno urządzenie jak katalog.

mount -o remount,rw /dev/foo /katalog

After this call all old mount options are replaced and arbitrary stuff from fstab (or mtab) is ignored, except the loop= option which is internally generated and maintained by the mount command.

mount -o remount,rw /katalog

After this call, mount reads fstab and merges these options with the options from the command line ( -o). If no mountpoint is found in fstab, then a remount with unspecified source is allowed.

mount zezwala na użycie opcji --all do ponownego zamontowania już zamontowanych systemów plików, które pasują do podanego filtra ( -O i -t). Przykładowo:

mount --all -o remount,ro -t vfat

remounts all already mounted vfat filesystems in read-only mode. Each of the filesystems is remounted by mount -o remount,ro /dir semantic. This means the mount command reads fstab or mtab and merges these options with the options from the command line.

Montuje system plików w trybie tylko do odczytu.

Montuje system plików w trybie odczytu i zapisu.

sync

Wszystkie operacje wejścia/wyjścia systemu plików powinny być wykonywane synchroniczne. W przypadku nośników z ograniczoną liczbą cykli zapisu (np. niektórych napędów flash) sync może spowodować skrócenie trwałości nośnika.

user

Pozwala na zamontowanie tego systemu plików przez zwykłego użytkownika. Nazwa montującego użytkownika jest zapisywana do pliku mtab (lub prywatnego pliku libmount w /run/mount w systemach bez zwykłego mtab), więc może on ponownie odmontować system plików. Opcja ta implikuje opcje noexec, nosuid, i nodev (chyba że są przesłaniane przez następne opcje, jak w linii user,exec,dev,suid).

nouser

Zabrania zwykłemu użytkownikowi montowania systemu plików. Tak jest domyślnie, przy czym nie implikuje to żadnych innych opcji.

users

Pozwala każdemu użytkownikowi na zamontowanie i odmontowanie tego systemu plików, nawet gdy zamontował go inny, zwykły użytkownik. Opcja ta implikuje opcje noexec, nosuid, i nodev (chyba że są przesłaniane przez następne opcje, jak w linii user,exec,dev,suid).

X-*

Wszystkie opcje poprzedzone "X-" są interpretowane jako komentarze lub opcje aplikacji działających w przestrzeni użytkownika. Opcje te nie są przechowywane w przestrzeni użytkownika (np. pliku mtab), ani przekazywane do programów pomocniczych mount. typ, ani też do wywołania systemowego mount(2). Sugerowany format to x-nazwa-aplikacji.opcja.

x-*

Podobnie jak opcje X-*, lecz są przechowywane na stałe w przestrzeni użytkownika. Oznacza to, że opcje te są dostępne również dla umount(8) lub do innych działań. Proszę zauważyć, że przechowywanie opcji montowania w przestrzeni użytkownika jest skomplikowane, ponieważ konieczne jest używanie narządzi korzystających z biblioteki libmount; nie ma też gwarancji, że te opcje będą zawsze dostępne (np. po operacji przeniesienia montowania lub w przestrzeni nazw, która nie jest współdzielona).

Proszę zauważyć, że przed util-linux v2.30 opcje x-* nie były utrzymywane przez libmount, ani przechowywane w przestrzeni użytkownika (czyli odpowiadały aktualnej opcji X-*), jednak ze względu na rosnącą liczbę zastosowań (w initrd, systemd itp.) funkcjonalność ta została rozszerzona, utrzymując działanie istniejących konfiguracji fstab bez konieczności dokonywania zmian.

X-mount.mkdir[=tryb]

Allow to make a target directory (mountpoint) if it does not exist yet. The optional argument mode specifies the filesystem access mode used for mkdir(2) in octal notation. The default mode is 0755. This functionality is supported only for root users or when mount is executed without suid permissions. The option is also supported as x-mount.mkdir, but this notation is deprecated since v2.30. See also --mkdir command line option.

X-mount.subdir=directory

Allow mounting sub-directory from a filesystem instead of the root directory. For now, this feature is implemented by temporary filesystem root directory mount in unshared namespace and then bind the sub-directory to the final mount point and umount the root of the filesystem. The sub-directory mount shows up atomically for the rest of the system although it is implemented by multiple mount(2) syscalls. This feature is EXPERIMENTAL.

nosymfollow

Nie podąża za dowiązaniami symbolicznymi, przy przetwarzaniu ścieżek. Wciąż można tworzyć dowiązania symboliczne, a polecenia readlink(1), readlink(2), realpath(1) i realpath(3) będą działać poprawnie.

OPCJE MONTOWANIA SPECYFICZNE DLA RÓŻNYCH SYSTEMÓW PLIKÓW

Niniejszy rozdział opisuje opcje charakterystyczne dla niektórych systemów plików. Tam gdzie to możliwe, należy zapoznać się z podręcznikiem systemowym dotyczącym danego systemu plików. Kilka z nich wymieniono w poniższej tabeli.

System(y) plików	Podręcznik systemowy
btrfs	btrfs(5)
cifs	mount.cifs(8)
ext2, ext3, ext4	ext4(5)
fuse	fuse(8)
nfs	nfs(5)
tmpfs	tmpfs(5)
xfs	xfs(5)

Proszę zauważyć, że niektóre z powyższych podręczników mogą być dostępne dopiero po zainstalowaniu odpowiednich narzędzi.

Następujące opcje stosuje się tylko do określonych systemów plików. Są uporządkowane według systemu plików. Wszystkie występują po fladze -o.

To, czy opcje są obsługiwane, zależy w pewnej mierze od działającego jądra. Więcej informacji można uzyskać w plikach dotyczących odpowiedniego systemu plików w podkatalogu źródeł jądra Documentation/filesystems.

Opcje montowania do adfs

uid=wartość i gid=wartość

Ustawia właściciela i grupę plików w danym systemie plików (domyślnie: uid=gid=0).

ownmask=wartość i othmask=wartość

Ustawia maskę praw dla, odpowiednio, uprawnień 'właściciela' i uprawnień 'innych' ADFS (domyślnie, odpowiednio: 0700 i 0077). Zobacz także /usr/src/linux/Documentation/filesystems/adfs.rst.

Opcje montowania do affs

uid=wartość i gid=wartość

Ustawia właściciela i grupę korzenia systemu plików (domyślnie: uid=gid=0, lecz opcje uid lub gid bez podanej wartości pobierają UID i GID bieżącego procesu).

setuid=wartość i setgid=wartość

Ustawia właściciela i grupę wszystkich plików.

mode=wartość

Ustawia prawa wszystkich plików na wartość & 0777, nie zważając na oryginalne prawa. Dodaje prawa przeszukiwania dla katalogów, które mają prawo odczytu. Wartość jest podawana ósemkowo.

protect

Nie dopuszcza do zmian w bitach ochrony systemu plików.

usemp

Ustawia UID i GID korzenia systemu plików na UID i GID punktu montowania, aż do pierwszego sync lub umount, a potem kasuje tę opcję. Dziwne...

verbose

Wypisuje informację o każdym pomyślnym montowaniu.

prefix=napis

Przedrostek używany przed nazwą wolumenu, przy podążaniu za dowiązaniem.

volume=napis

Przedrostek (długości najwyżej 30), używany przed '/' przy podążaniu za dowiązaniem symbolicznym.

reserved=wartość

(Domyślnie: 2.) Liczba nieużytkowanych bloków na początku urządzenia.

root=wartość

Podaje jawnie lokalizację bloku korzenia (root block).

bs=wartość

Podaje rozmiar bloku. Dozwolone wartości to 512, 1024, 2048, 4096.

grpquota|noquota|quota|usrquota

Opcje te są przyjmowane, lecz są ignorowane (jednakże narzędzia limitów dyskowych (quota) mogą reagować na takie łańcuchy w /etc/fstab).

Opcje montowania do debugfs

System plików debugfs jest pseudosystemem, montowanym tradycyjnie w /sys/kernel/debug. Z jądrem w wersji 3.4 debugfs ma następujące opcje:

uid=n, gid=n

Ustawia właściciela i grupę wszystkich punktów montowania.

mode=wartość

Ustawia tryb punktu montowania.

Opcje montowania do devpts

devpts jest pseudosystemem plików, tradycyjnie montowanym w /dev/pts. W celu uzyskania pseudoterminala, proces otwiera /dev/ptmx. Jest mu wówczas udostępniany numer pseudoterminala; podporządkowany pseudoterminal jest dostępny jako /dev/pts/<numer>.

uid=wartość i gid=wartość

Ustawia właściciela lub grupę nowotworzonych PTY według zadanych wartości. Jeśli nie podano żadnych, to zostaną nadane UID i GID procesu tworzącego. Na przykład, jeśli mamy grupę tty o GID=5, to gid=5 spowoduje, że nowo tworzone PTY będą należeć do grupy tty.

mode=wartość

Nadaje trybowi nowo tworzonych PTY zadaną wartość. Domyślnie jest to 0600. Wartość mode=620 i gid=5 powoduje, że dla nowo utworzonych PTY będzie domyślnie "mesg y".

newinstance

Tworzy prywatną instancję systemu plików devpts tak, że wskaźniki pty zaalokowane w tej nowej kopii są niezależne od wskaźników utworzonych w innych instancjach devpts.

Wszystkie montowania devpts bez opcji newinstance współdzielą ten sam zestaw wskaźników pty (np. tryb legacy). Każde zamontowanie devpts z opcją newinstance tworzy prywatny zestaw wskaźników pty.

Opcja jest używana głównie do obsługi kontenerów, w jądrze Linux, od wersji 2.6.29. Co więcej, ta opcja jest poprawna jedynie, jeśli w konfiguracji jądra włączono CONFIG_DEVPTS_MULTIPLE_INSTANCES.

Aby użyć tej opcji w sposób efektywny, /dev/ptmx musi być dowiązaniem symbolicznym do pts/ptmx. Proszę zapoznać się z plikiem Documentation/filesystems/devpts.txt w kodzie źródłowym jądra Linux, aby dowiedzieć się więcej.

ptmxmode=wartość

Ustawia tryb nowego węzła urządzenia ptmx w systemie plików devpts.

Z obsługą wielu instancji devpts (patrz powyżej: opcja newinstance), każda kopia posiada prywatny węzeł ptmx w katalogu głównym systemu plików devpts (z reguły dev/pts/ptmx).

W celu uzyskania kompatybilności ze starszymi wersjami jądra, domyślnym trybem nowego węzła ptmx jest 0000. ptmxmode= wartość określa bardziej przydatny tryb dla nowego węzła ptmx i jest wysoce zalecany, gdy podana jest opcja newinstance.

Opcja została zaimplementowana jedynie w wersjach jądra Linux poczynając od 2.6.29. Co więcej, opcja ta jest poprawna jedynie, jeśli w konfiguracji jądra włączono CONFIG_DEVPTS_MULTIPLE_INSTANCES.

Opcje montowania do fat

(Uwaga: fat nie jest odrębnym rodzajem systemu plików, ale wspólną częścią systemów plików msdos, umsdos i vfat.)

blocksize={512|1024|2048}

Ustawia rozmiar bloku (domyślnie 512). Opcja jest przestarzała.

uid=wartość i gid=wartość

Ustawia właściciela i grupę wszystkich plików (domyślnie: UID i GID bieżącego procesu).

umask=wartość

Ustawia umask (maskę bitową praw, które nie występują). Domyślnie używany jest umask bieżącego procesu. Wartość podawana jest ósemkowo.

dmask=wartość

Ustawia umask ustawiany wyłącznie do katalogów. Domyślnie używany jest umask bieżącego procesu. Wartość podawana jest ósemkowo.

fmask=wartość

Ustawia umask ustawiany wyłącznie do zwykłych plików. Domyślnie używany jest umask bieżącego procesu. Wartość podawana jest ósemkowo.

allow_utime=wartość

Opcja kontroluje sprawdzanie uprawnień mtime/atime

Jeśli bieżący proces jest w grupie identyfikatora grupy pliku, można zmienić pieczątkę czasową.

Inny użytkownicy mogą zmieniać pieczątkę czasową.

Wartość domyślna jest ustawiana z opcji "dmask" (jeśli katalog jest zapisywalny, to dozwolone jest również utime(2) np.~dmask & 022)

Zwykle utime(2) sprawdza czy bieżący proces jest właścicielem pliku lub czy posiada właściwość CAP_FOWNER. Jednak systemy plików FAT nie posiadają na dysku UID ani GID, więc zwykłe sprawdzenie jest zbyt mało elastyczne. Opcja jest remedium na tę sytuację.

check=wartość

Można wybrać trzy stopnie ścisłości:

r[elaxed]

Akceptowane i równoważne sobie są zarówno wielkie, jak i małe litery. Części długich nazw są obcinane (np. verylongname.foobar staje się verylong.foo), początkowe i wtrącone spacje są akceptowane jako każda część nazwy (nazwy i rozszerzenia).

n[ormal]

Podobnie jak "relaxed", lecz wiele znaków specjalnych (jak *, ?, <, spacje, itp.) jest odrzucanych. Tak jest domyślnie.

s[trict]

Jak "normal", lecz nazwy które zawierają długie części i znaki specjalne, które czasem są używane pod Linuksem, lecz nie są akceptowane przez MS-DOS (+, = itp.) są odrzucane.

codepage=wartość

Ustawia stronę kodową do konwersji znaków krótkiej nazwy w systemach plików FAT i VFAT. Domyślnie stosowana jest strona kodowa 437.

conv=tryb

Przestarzała opcja, może zwrócić błąd lub zostać zignorowana.

cvf_format=moduł

Forces the driver to use the CVF (Compressed Volume File) module cvf _module instead of auto-detection. If the kernel supports kmod, the cvf_format=xxx option also controls on-demand CVF module loading. This option is obsolete.

cvf_option=opcja

Opcja przekazywana do modułu CVF. Ta opcja jest przestarzała.

debug

Włącza flagę debug. Wypisana zostanie wersja i lista parametrów systemu plików (te dane wypisywane są też jeśli parametry są niespójne).

discard

Jeśli ustawione, powoduje wydawanie poleceń discard/TRIM na urządzeniu blokowym, gdy bloki są zwalniane. Jest to przydatne w przypadku urządzeń SSD i alokowania elastycznego/"rzadkiego" w jednostkach LUN.

dos1xfloppy

Jeśli ustawione, używa domyślnej, zapasowej konfiguracji BIOS Parameter Block, w zależności od rozmiaru danego urządzenia. Te statyczne parametry przyjmują domyślne wartości DOS-a 1.x dla dyskietek i obrazów dyskietek 160 kiB, 180 kiB, 320 kiB i 360 kiB.

errors={panic|continue|remount-ro}

Określa zachowanie FAT przy błędach krytycznych: panika, kontynuacja bez żadnej akcji, lub przemontowanie w tryb tylko do odczytu (tak jest domyślnie).

fat={12|16|32}

Określa fat 12-, 16- lub 32-bitowy. To przesłania procedurę automatycznego wykrywania typu FAT. Używaj ostrożnie!

iocharset=wartość

Zestaw znaków używany do konwersji między znakami 8-bitowymi a 16-bitowymi znakami Unikodu. Domyślnym jest iso8859-1. Długie nazwy plików są przechowywane na dysku w formacie Unicode.

nfs={stale_rw|nostale_ro}

Tę opcję należy włączyć przy eksporcie systemu plików FAT przez NFS.

stale_rw: Opcja ta zarządza indeksem (buforem) i-węzłów katalogów używanych przez kod związany z nfs do usprawnienia wyszukiwań. Operacja pełnoplikowe (odczyt/zapis) przez NFS są obsługiwane, ale przy usuwaniu bufora na serwerze NFS może to powodować fałszywe błędy ESTALE.

nostale_ro: Ta opcja bazuje na numerze i-węzła i uchwycie pliku w położeniu pliku na dysku we wpisie katalogu FAT. Zapewnia to, że nie zostanie zwrócone ESTALE po usunięciu pliku z bufora i-węzła. Jednak skutkuje to również tym, że operacja takie jak zmiana nazwy, utworzenie i usunięcie (unlink) może spowodować, że uchwyty plików wskazujące na jakiś plik zaczną wskazywać na inny, powodując potencjalnie uszkodzenie danych. Z tego powodu, opcja ta montuje jednocześnie system plików jako tylko do odczytu.

Aby zachować kompatybilność wsteczną, akceptowana jest również opcja -o nfs, która daje stale_rw.

tz=UTC

Opcja wyłącza konwersję pieczątek czasowych pomiędzy czasem lokalnym (używanym przez Windows na FAT) i UTC (używanym wewnętrznie przez Linuksa). Jest to przydatne szczególnie podczas montowania urządzeń (np. aparatów cyfrowych), które są ustawione na UTC, aby uniknąć pułapki związanej z czasem lokalnym.

time_offset=minuty

Ustawia przesunięcie do przeliczania pieczątek czasowych pomiędzy czasem lokalnym z FAT na UTC, tj. liczba minut zostanie odjęta od każdej pieczątki czasowej, aby przeliczyć ją do czasu UTC używanego wewnętrznie przez Linuksa. Jest to przydatne, gdy strefa czasowa ustawiana przez jądro za pomocą settimeofday(2) nie pokrywa się ze strefą czasową systemu plików. Proszę zauważyć, że ta opcja wciąż nie da prawidłowych pieczątek czasowych w przypadkach korzystania z czasu letniego – w innym ustawieniu czasu letniego wystąpi godzina różnicy.

quiet

Włącza flagę quiet (cicho). Próby chown lub chmod nie zwracają błędów, chociaż się nie udają. Używaj ostrożnie!

rodir

FAT ma atrybut ATTR_RO (tylko do odczytu). W systemie Windows atrybut ten w przypadku katalogu zostanie zignorowany i jest używany tylko przez aplikacje, w dodatku jako flaga (np. jest ustawiany dla folderów skonfigurowanych przez użytkownika).

Jeśli atrybut ATTR_RO ma służyć jako flaga "tylko do odczytu" nawet dla katalogów, proszę ustawić tę opcję.

showexec

Jeśli ustawiona, bit wykonywalności pliku jest dozwolony tylko, jeśli część rozszerzenia nazwy jest jedną z .EXE, .COM lub .BAT. Domyślnie nie ustawiona.

sys_immutable

Jeśli ustawiona, atrybut ATTR_SYS w FAT jest obsługiwany jak flaga IMMUTABLE w Linuksie. Domyślnie nie ustawiona.

flush

Jeśli ustawiona, system plików będzie starał się opróżnić bufory na dysk wcześniej niż zwykle. Domyślnie nie ustawione.

usefree

Używa wartości "wolnych klastrów" ("free clusters"), przechowywanej w FSINFO. Jest ona używana do pozyskania liczby wolnych klastrów bez skanowania dysku. Nie jest ona jednak domyślnie używana, ponieważ ostatnie wersje Windows niekiedy nie aktualizują jej poprawnie. W przypadku przekonania, że wartość owych "wolnych klastrów" w FSINFO jest poprawna, używając tej opcji można zapobiec skanowaniu dysku.

dots, nodots, dotsOK=[yes|no]

Różne bezmyślne próby wymuszenia konwencji Uniksa lub DOS-u na systemie plików FAT.

Opcje montowania do hpfs

creator=cccc, type=cccc

Ustawia wartości creator/type pokazywane przez MacOS-owy Finder, używane do tworzenia nowych plików. Domyślne wartości: "????".

uid=n, gid=n

Ustawia właściciela i grupę wszystkich plików (domyślnie: UID i GID bieżącego procesu).

dir_umask=n, file_umask=n, umask=n

Ustawia umask, używany do wszystkich katalogów, wszystkich zwykłych plików lub wszystkich plików i katalogów. Domyślnie jest to umask bieżącego procesu).

session=n

Ustawia sesję CD-ROM-u do zamontowania. Domyślnie, decyzja jest pozostawiana sterownikowi CD-ROM-u. Opcja nie powiedzie się, jeśli urządzeniem będzie coś innego niż CD-ROM.

part=n

Wybiera numer partycji n z urządzenia. Ma sens tylko w przypadku CD-ROM-ów. Domyślnie, tablica partycji nie jest w ogóle przetwarzana.

quiet

Nie informuje o nieprawidłowych opcjach montowania.

Opcje montowania do hpfs

uid=wartość i gid=wartość

Ustawia właściciela i grupę wszystkich plików (domyślnie: UID i GID bieżącego procesu).

umask=wartość

Ustawia umask (maskę bitową praw, które nie występują). Domyślnie używany jest umask bieżącego procesu. Wartość podawana jest ósemkowo.

case={lower|asis}

Konwertuje wszystkie nazwy plików na małe litery lub pozostawia bez zmian (domyślnie: case=lower).

conv=tryb

Przestarzała opcja, może zwrócić błąd lub zostać zignorowana.

nocheck

Nie przerywa montowania gdy zawiodą pewne kontrole spójności.

Opcje montowania do iso9660

ISO 9660 jest standardem opisującym strukturę systemu plików na CD-ROM-ach (system ten jest również wykorzystywany na niektórych płytach DVD; patrz również system plików udf).

Normalne nazwy plików iso9660 pojawiają się w formacie 8.3 (tzn. występują DOS-owe ograniczenia długości nazw plików), a w dodatku wszystkie znaki pisane są wielkimi literami. Poza tym nie ma pola właściciela, ochrony, liczby dowiązań, zastrzeżeń dla urządzeń znakowych/blokowych, itd.

Rozszerzeniem iso9660 jest Rock Ridge, który udostępnia wszystkie te uniksopodobne właściwości. Najprościej mówiąc, dla każdego wpisu katalogowego istnieją w nim rozszerzenia, które uzupełniają wszystkie informacje. Gdy używane jest Rock Ridge, system plików jest nieodróżnialny od normalnego uniksowego systemu plików (poza tym, że jest tylko do odczytu, oczywiście).

norock

Wyłącza korzystanie z rozszerzeń Rock Ridge, nawet jeśli są dostępne. Zob. map.

nojoliet

Wyłącza korzystanie z rozszerzeń Joliet firmy Microsoft, nawet jeśli są dostępne. Zob. map.

check={r[elaxed]|s[trict]}

Z check=relaxed, nazwa pliku przed dokonywaniem podglądu jest najpierw przekształcana na małe litery. Prawdopodobnie ma to znaczenie tylko razem z norock i map=normal. (Domyślnie: check=strict.)

uid=wartość i gid=wartość

Nadaje wszystkim plikom systemu plików wskazany identyfikator użytkownika i grupy, być może przesłaniając informacje znalezione w rozszerzeniach Rock Ridge. (Domyślnie: uid=0,gid=0.)

map={n[ormal]|o[ff]|a[corn]}

Dla wolumenów typu innego niż Rock Ridge, normalna translacja nazwy odwzorowuje wielkie litery ASCII na małe, porzuca kończące `;1' i zamienia `;' na `.'. Z map=off nie jest dokonywana konwersja nazw. Zobacz norock. (Domyślnie: map=normal.) map=acorn jest podobne do map=normal, ale stosuje także rozszerzenia Acorn, jeśli występują.

mode=wartość

Dla wolumenów typu innego niż Rock Ridge, nadaje wszystkim plikom wskazane prawa. (Domyślnie: prawa do odczytu i wykonania dla wszystkich.) Wartości w trybie ósemkowym wymagają 0 na początku.

unhide

Pokazuje również pliki ukryte i powiązane (jeśli zwykłe pliki i pliki powiązane lub ukryte mają te same nazwy plików, może to uczynić zwykłe pliki niedostępnymi).

block={512|1024|2048}

Ustawia rozmiar bloku we wskazanym wolumenie. (Domyślnie: block=1024.)

conv=tryb

Przestarzała opcja, może zwrócić błąd lub zostać zignorowana.

cruft

Jeśli starszy bajt długości pliku zawiera inne śmieci, warto ustawić tę opcję montowania, aby był ignorowany. Powoduje to, że maksymalny rozmiar pliku nie może być większy niż 16 MB.

session=x

Wybiera numer sesji na CD wielosesyjnych.

sbsector=xxx

Sesja zaczyna się od sektora xxx.

Poniższe opcje są takie same jak do vfat i podawanie ich ma sens tylko przy używaniu płyt zakodowanych przy użyciu rozszerzeń Joliet firmy Microsoft.

iocharset=wartość

Zestaw znaków używany do konwersji z 16-bitowych znaków Unikodu na CD do 8-bitowych znaków. Domyślnie jest to iso8859-1.

utf8

Konwertuje 16-bitowe znaki Unikodu na CD do UTF-8.

Opcje montowania do jfs

iocharset=nazwa

Zestaw znaków, używany do konwersji z Unikodu do ASCII. Domyślnie konwersja nie jest przeprowadzana. Proszę użyć iocharset=utf8 w celu tłumaczeń UTF-8. Opcja wymaga ustawienia CONFIG_NLS_UTF8 w pliku jądra .config.

resize=wartość

Zmienia wielkość woluminu do wartość bloków. JFS obsługuje jedynie powiększanie woluminu, nie zmniejszanie go. Opcja jest prawidłowa tylko podczas ponownego montowania, gdy wolumin jest zamontowany do odczytu i zapisu. Słowo kluczowe resize bez wartości, powiększy wolumin do pełnego rozmiaru partycji.

nointegrity

Nie zapisuje do dziennika. Głównym użyciem tej opcji jest możliwość uzyskania wyższej wydajności przy przywracaniu woluminu z kopii zapasowej. Integralność woluminu nie jest gwarantowana, jeśli system zostanie nieprawidłowo zamknięty.

integrity

Domyślne. Zapisuje zmiany metadanych do dziennika. Można użyć tej opcji do ponownego zamontowania woluminu, gdy wcześniej użyto opcji nointegrity, w celu przywrócenia normalnego zachowania.

errors={continue|remount-ro|panic}

Definiuje zachowanie przy napotkaniu błędu (albo ignoruje błędy, zaznaczając tylko system plików jako błędny i kontynuując, albo ponownie montuje system plików na tylko do odczytu, albo panikuje i zatrzymuje system).

noquota|quota|usrquota|grpquota

Opcje te są przyjmowane, lecz ignorowane.

Opcje montowania do msdos

Zobacz opcje do fat. Jeśli system plików msdos wykryje niespójność, zgłasza błąd i ustawia system plików na tylko do odczytu. System plików może być znowu dostępny do zapisu przez ponowne zamontowanie.

Opcje montowania do ncpfs

Just like nfs, the ncpfs implementation expects a binary argument (a struct ncp_mount_data) to the mount(2) system call. This argument is constructed by ncpmount(8) and the current version of mount (2.12) does not know anything about ncpfs.

Opcje montowania do ntfs

iocharset=nazwa

Zestaw znaków stosowany przy zwracaniu nazw plików. W przeciwieństwie do VFAT, NTFS eliminuje nazwy zawierające znaki nie dające się przekształcić. Przestarzałe.

nls=nazwa

Nowa nazwa dla opcji zwanej wcześniej iocharset.

utf8

Do konwersji nazw plików stosuje UTF-8.

uni_xlate={0|1|2}

Dla 0 (lub "no" albo "false") nie używa specjalnych kodowań nieznanych znaków Unikodu. Dla 1 (lub "yes" albo "true") lub 2 używa 4-bajtowych sekwencji specjalnych w stylu vfat zaczynających się od ":". Liczba 2 oznacza kodowanie little-endian, a 1 - kodowanie big-endian, z odwróconymi bajtami.

posix=[0|1]

Jeśli jest włączone (posix=1), to system plików rozróżnia wielkie i małe litery. Nazwy zastępcze 8.3 są przedstawiane jako dowiązania twarde, a nie pomijane. Ta opcja jest przestarzała.

uid=wartość, gid=wartość i umask=wartość

Ustawia prawa plików dla danego systemu. Wartość umask powinna być podana ósemkowo. Domyślnie właścicielem plików jest root i nikt inny nie może ich czytać.

Opcje montowania do overlay

Od Linuksa 3.18 pseudosystem plików overlay implementuje łączone montowanie dla innych systemów plików.

Overlay łączy dwa systemy plików – górny i dolny. Gdy jakaś nazwa istnieje w obu systemach plików, widoczny jest obiekt z górnego, a obiekt z dolnego jest albo ukryty, albo, w przypadku katalogów, łączony z górnym obiektem.

Dolnym system plików może być dowolny, obsługiwany przez Linuksa system plików. Nie musi być on zapisywalny. Dolny system plików może być nawet kolejnym systemem typu overlay. Górny system plików zwykle jest zapisywalny i jeśli tak jest, musi obsługiwać tworzenie rozszerzonych atrybytów trusted.* oraz zapewniać prawidłowe d_type w odpowiedziach readdir; z tego powodu NFS jest nieodpowiedni.

Overlay tylko o odczytu z dwóch systemów plików będących tylko do odczytu może korzystać z dowolnego typu systemu plików. Opcje lowerdir i upperdir są łączone do połączone katalogu za pomocą:

mount -t overlay  overlay  \
  -olowerdir=/dolny,upperdir=/gorny,workdir=/katal-rob  /poloczone

lowerdir=katalog

Dowolny system plików, nie musi być zapisywalny.

upperdir=katalog

Katalog górny jest zwykle na zapisywalnym systemie plików.

workdir=katalog

Katalog roboczy musi być pustym katalogiem na tym samym systemie plików, co katalog górny.

userxattr

Use the "user.overlay." xattr namespace instead of " trusted.overlay.". This is useful for unprivileged mounting of overlayfs.

redirect_dir={on|off|follow|nofollow}

If the redirect_dir feature is enabled, then the directory will be copied up (but not the contents). Then the "{ trusted|user}.overlay.redirect" extended attribute is set to the path of the original location from the root of the overlay. Finally the directory is moved to the new location.

Przekierowania są włączone.

off

Przekierowania nie są tworzone, a są honorowane tylko jeśli włączono funkcję "redirect_always_follow" w konfiguracji jądra/modułu.

follow

Przekierowania nie są tworzone, ale są honorowane.

nofollow

Przekierowania nie są tworzone, ani honorowane (równoważne "redirect_dir=off" jeśli nie włączono funkcji "redirect_always_follow").

index={on|off}

Indeks i-węzłów. Jeśli wyłączono tę funkcję, a skopiowany zostanie plik z wieloma dowiązaniami stałymi, to takie ustawienie zepsuje dowiązania. Zmiany nie będą uwzględniane dla innych nazw odnoszących się do tego samego i-węzła.

uuid={on|off}

Can be used to replace UUID of the underlying filesystem in file handles with null, and effectively disable UUID checks. This can be useful in case the underlying disk is copied and the UUID of this copy is changed. This is only applicable if all lower/upper/work directories are on the same filesystem, otherwise it will fallback to normal behaviour.

nfs_export={on|off}

When the underlying filesystems supports NFS export and the "nfs_export" feature is enabled, an overlay filesystem may be exported to NFS.

With the "nfs_export" feature, on copy_up of any lower object, an index entry is created under the index directory. The index entry name is the hexadecimal representation of the copy up origin file handle. For a non-directory object, the index entry is a hard link to the upper inode. For a directory object, the index entry has an extended attribute "{ trusted| user}.overlay.upper" with an encoded file handle of the upper directory inode.

When encoding a file handle from an overlay filesystem object, the following rules apply

•For a non-upper object, encode a lower file handle from lower inode

•For an indexed object, encode a lower file handle from copy_up origin

•For a pure-upper object and for an existing non-indexed upper object, encode an upper file handle from upper inode

The encoded overlay file handle includes

•Header including path type information (e.g. lower/upper)

•UUID podrzędnego systemu plików

•Underlying filesystem encoding of underlying inode

This encoding format is identical to the encoding format of file handles that are stored in extended attribute "{ trusted|user}.overlay.origin". When decoding an overlay file handle, the following steps are followed

•Find underlying layer by UUID and path type information.

•Decode the underlying filesystem file handle to underlying dentry.

•For a lower file handle, lookup the handle in index directory by name.

•If a whiteout is found in index, return ESTALE. This represents an overlay object that was deleted after its file handle was encoded.

•For a non-directory, instantiate a disconnected overlay dentry from the decoded underlying dentry, the path type and index inode, if found.

•For a directory, use the connected underlying decoded dentry, path type and index, to lookup a connected overlay dentry.

Decoding a non-directory file handle may return a disconnected dentry. copy_up of that disconnected dentry will create an upper index entry with no upper alias.

When overlay filesystem has multiple lower layers, a middle layer directory may have a "redirect" to lower directory. Because middle layer "redirects" are not indexed, a lower file handle that was encoded from the "redirect" origin directory, cannot be used to find the middle or upper layer directory. Similarly, a lower file handle that was encoded from a descendant of the "redirect" origin directory, cannot be used to reconstruct a connected overlay path. To mitigate the cases of directories that cannot be decoded from a lower file handle, these directories are copied up on encode and encoded as an upper file handle. On an overlay filesystem with no upper layer this mitigation cannot be used NFS export in this setup requires turning off redirect follow (e.g. " redirect_dir=nofollow").

The overlay filesystem does not support non-directory connectable file handles, so exporting with the subtree_check exportfs configuration will cause failures to lookup files over NFS.

When the NFS export feature is enabled, all directory index entries are verified on mount time to check that upper file handles are not stale. This verification may cause significant overhead in some cases.

Note: the mount options index=off,nfs_export=on are conflicting for a read-write mount and will result in an error.

xino={on|off|auto}

The "xino" feature composes a unique object identifier from the real object st_ino and an underlying fsid index. The "xino" feature uses the high inode number bits for fsid, because the underlying filesystems rarely use the high inode number bits. In case the underlying inode number does overflow into the high xino bits, overlay filesystem will fall back to the non xino behavior for that inode.

For a detailed description of the effect of this option please refer to <https://www.kernel.org/doc/html/latest/filesystems/overlayfs.html?highlight=overlayfs>

metacopy={on|off}

When metadata only copy up feature is enabled, overlayfs will only copy up metadata (as opposed to whole file), when a metadata specific operation like chown/chmod is performed. Full file will be copied up later when file is opened for WRITE operation.

In other words, this is delayed data copy up operation and data is copied up when there is a need to actually modify data.

volatile

Volatile mounts are not guaranteed to survive a crash. It is strongly recommended that volatile mounts are only used if data written to the overlay can be recreated without significant effort.

The advantage of mounting with the "volatile" option is that all forms of sync calls to the upper filesystem are omitted.

In order to avoid a giving a false sense of safety, the syncfs (and fsync) semantics of volatile mounts are slightly different than that of the rest of VFS. If any writeback error occurs on the upperdir’s filesystem after a volatile mount takes place, all sync functions will return an error. Once this condition is reached, the filesystem will not recover, and every subsequent sync call will return an error, even if the upperdir has not experience a new error since the last sync call.

When overlay is mounted with "volatile" option, the directory "$workdir/work/incompat/volatile" is created. During next mount, overlay checks for this directory and refuses to mount if present. This is a strong indicator that user should throw away upper and work directories and create fresh one. In very limited cases where the user knows that the system has not crashed and contents of upperdir are intact, The "volatile" directory can be removed.

Opcje montowania do reiserfs

Reiserfs jest systemem plików z dziennikiem.

conv

Mówi wersji 3.6 oprogramowania reiserfs, aby zamontowała wersję 3.5 systemu plików, używając formatu 3.6 dla nowo utworzonych plików. Ten system plików nie będzie już zgodny z wersją 3.5 narzędzi reiserfs.

hash={rupasov|tea|r5|detect}

Wybiera funkcję mieszającą (haszującą) do znajdowania plików w katalogach.

rupasov

Funkcja haszująca autorstwa Yury Yu. Rupasova. Jest szybka i zachowuje lokalizację, mapując nazwy plików bliskie w porządku leksykograficznym na bliskie sobie wartości funkcji. Z powodu wysokiego prawdopodobieństwa kolizji w haszowaniu, ta opcja nie powinna być używana.

tea

Funkcja Davis-Meyera zaimplementowana przez Jeremy'ego Fitzhardinge'a. Używa mieszania permutującego bity w nazwie pliku. Wykazuje dużą losowość wyników i teoretycznie małe prawdopodobieństwo kolizji. Może być używana, jeżeli funkcja r5 powoduje błędy EHASHCOLLISION.

Zmodyfikowana wersja funkcji rupasov. Używana domyślnie i jest najlepszym wyborem, jeżeli system plików nie zawiera dużych katalogów i niezwykłych nazw plików.

detect

Powoduje, że mount wykryje, która funkcja mieszająca jest używana, sprawdzając właśnie montowany system plików, i zapisze tę informację w superbloku systemu reiserfs. Ta opcja jest użyteczna przy pierwszym montowaniu systemu plików o starym formacie.

hashed_relocation

Stroi mechanizm przydzielania bloków. Może powodować w pewnych okolicznościach poprawienie wydajności systemu.

no_unhashed_relocation

Stroi mechanizm przydzielania bloków. Może powodować w pewnych okolicznościach poprawienie wydajności systemu.

noborder

Wyłącza algorytm przydzielania granicznego wymyślony przez Yury'ego Yu. Rupasova. Może powodować w pewnych okolicznościach poprawienie wydajności systemu.

nolog

Wyłącza dziennik. Może w pewnych sytuacjach spowodować nieznaczne podniesienie wydajności systemu kosztem utracenia szybkiego odzyskiwania danych po krachu systemu. Nawet jeśli ta opcja jest włączona, reiserfs wciąż przeprowadza wszystkie operacje związane z dziennikiem, ale go nie zapisuje. Prace przy implementacji opcji nolog wciąż trwają.

notail

By default, reiserfs stores small files and 'file tails' directly into its tree. This confuses some utilities such as lilo(8). This option is used to disable packing of files into the tree.

replayonly

Powtarza transakcje zapisane w dzienniku, ale nie montuje systemu plików. Głównie używane przez reiserfsck.

resize=liczba

Opcje remontowania, która pozwala na rozszerzenie partycji reiserfs. Z tą opcją reiserfs przyjmuje, że na urządzeniu jest liczba bloków. Opcja jest używana z urządzeniami zarządzanymi przez menedżera logicznych woluminów (LVM). Istnieje specjalne narzędzie resizer, które można pobrać z <ftp://ftp.namesys.com/pub/reiserfsprogs> .

user_xattr

Włącza rozszerzone atrybuty użytkownika (Extended User Attributes). Patrz strona podręcznika attr(1).

acl

Włącza listy kontroli dostępu (Access Control Lists) POSIX. Patrz strona podręcznika acl(5).

barrier=none / barrier=flush

This disables / enables the use of write barriers in the journaling code. barrier=none disables, barrier=flush enables (default). This also requires an IO stack which can support barriers, and if reiserfs gets an error on a barrier write, it will disable barriers again with a warning. Write barriers enforce proper on-disk ordering of journal commits, making volatile disk write caches safe to use, at some performance penalty. If your disks are battery-backed in one way or another, disabling barriers may safely improve performance.

Opcje montowania do ubifs

UBIFS jest systemem plików flash, którzy działa na woluminach UBI. Proszę zauważyć, że atime nie jest obsługiwane i jest zawsze wyłączone.

Nazwa urządzenia może zostać podana jako

ubiX_Y

numer urządzenia UBI X, numer woluminu Y

ubiY

numer urządzenia UBI 0, numer woluminu Y

ubiX:NAZWA

numer urządzenia UBI X, wolumin o nazwie NAZWA

ubi:NAZWA

numer urządzenia UBI 0, wolumin o nazwie NAZWA

Zamiast : można użyć separatora !.

Dostępne są następujące opcje montowania:

bulk_read

Włącza bulk-read. Odczyt z wyprzedzeniem VFS jest wyłączony, ponieważ zwalnia on system plików. Bulk-Read jest wewnętrzną optymalizacją. Część pamięci flash może czytać szybciej, jeśli dane są odczytywane za jednym razem, zamiast przy użyciu kilku żądań odczytu. Na przykład OneNAND może wykonać "read-while-load" gdy czyta więcej niż jedną stronę NAND.

no_bulk_read

Nie wykonuje bulk-read. Tak jest domyślne.

chk_data_crc

Sprawdza sumy kontrolne CRC-32 danych. Tak jest domyślnie.

no_chk_data_crc.

Nie sprawdza sum kontrolnych CRC-32 danych. Z tą opcją system plików nie sprawdza sum kontrolnych CRC-32 danych, lecz sprawdza je w celu wewnętrznej informacji indeksowania. Opcja wpływa jedynie na odczyt, nie na zapis. Sumy CRC-32 są obliczane zawsze podczas zapisu danych.

compr={none|lzo|zlib}

Wybiera domyślny tryb kompresji używany podczas zapisywania nowych plików. Nadal da się odczytać skompresowane pliki, jeśli montowanie będzie wykonane z opcją none.

Opcje montowania do udf

UDF is the "Universal Disk Format" filesystem defined by OSTA, the Optical Storage Technology Association, and is often used for DVD-ROM, frequently in the form of a hybrid UDF/ISO-9660 filesystem. It is, however, perfectly usable by itself on disk drives, flash drives and other block devices. See also iso9660.

uid=

Make all files in the filesystem belong to the given user. uid=forget can be specified independently of (or usually in addition to) uid=<user> and results in UDF not storing uids to the media. In fact the recorded uid is the 32-bit overflow uid -1 as defined by the UDF standard. The value is given as either <user> which is a valid user name or the corresponding decimal user id, or the special string "forget".

gid=

Make all files in the filesystem belong to the given group. gid=forget can be specified independently of (or usually in addition to) gid=<group> and results in UDF not storing gids to the media. In fact the recorded gid is the 32-bit overflow gid -1 as defined by the UDF standard. The value is given as either <group> which is a valid group name or the corresponding decimal group id, or the special string "forget".

umask=

Mask out the given permissions from all inodes read from the filesystem. The value is given in octal.

mode=

If mode= is set the permissions of all non-directory inodes read from the filesystem will be set to the given mode. The value is given in octal.

dmode=

If dmode= is set the permissions of all directory inodes read from the filesystem will be set to the given dmode. The value is given in octal.

bs=

Set the block size. Default value prior to kernel version 2.6.30 was 2048. Since 2.6.30 and prior to 4.11 it was logical device block size with fallback to 2048. Since 4.11 it is logical block size with fallback to any valid block size between logical device block size and 4096.

For other details see the mkudffs(8) 2.0+ manpage, see the COMPATIBILITY and BLOCK SIZE sections.

unhide

Pokazuje pliki, które inaczej byłyby ukryte.

undelete

Pokazuje usunięte pliki na na listach.

adinicb

Embed data in the inode. (default)

noadinicb

Don’t embed data in the inode.

shortad

Use short UDF address descriptors.

longad

Use long UDF address descriptors. (default)

nostrict

Wyłącza ustawianie ścisłej zgodności.

iocharset=

Set the NLS character set. This requires kernel compiled with CONFIG_UDF_NLS option.

utf8

Ustawia zestaw znaków UTF-8.

Mount options for debugging and disaster recovery

novrs

Ignore the Volume Recognition Sequence and attempt to mount anyway.

session=

Select the session number for multi-session recorded optical media. (default= last session)

anchor=

Przesłania położenie standardowego zakotwiczenia (anchor). (Domyślnie: 256)

lastblock=

Ustawia ostatni blok systemu plików.

Unused historical mount options that may be encountered and should be removed

uid=ignore

Ignored, use uid=<user> instead.

gid=ignore

Ignored, use gid=<group> instead.

volume=

Unimplemented and ignored.

partition=

Unimplemented and ignored.

fileset=

Unimplemented and ignored.

rootdir=

Unimplemented and ignored.

Opcje montowania do ufs

ufstype=wartość

UFS jest systemem plików szeroko wykorzystywanym w różnych systemach operacyjnych. Problem stanowią różnice pomiędzy implementacjami. Cechy niektórych z nich są nieudokumentowane, tak więc trudno rozpoznać automatycznie typ ufs. Z tego powodu użytkownik musi określić typ ufs za pomocą opcji montowania. Możliwe wartości to:

old

Stary format ufs, jest to typ domyślny, tylko do odczytu (proszę nie zapomnieć podać opcji -r).

44bsd

Dla systemów plików utworzonych przez system typu BSD (NetBSD, FreeBSD, OpenBSD).

ufs2

Używane w FreeBSD 5.x obsługiwanego jako do odczytu i zapisu.

5xbsd

Synonim do ufs2.

sun

Do systemów plików utworzonych przez SunOS lub Solaris na komputerze Sparc.

sunx86

Do systemów plików utworzonych przez Solaris na x86.

Do systemów plików utworzonych przez HP-UX, tylko do odczytu.

nextstep

Do systemów plików utworzonych przez NeXTStep (na stacji roboczej NeXT) (obecnie tylko do odczytu).

nextstep-cd

Do CD-ROM-ów NextStep (block_size == 2048), tylko do odczytu.

openstep

For filesystems created by OpenStep (currently read only). The same filesystem type is also used by macOS.

onerror=wartość

Ustala zachowanie w przypadku błędu:

panic

Jeśli napotkano błąd, powoduje panikę jądra.

[ lock|umount|repair]

Te opcje montowania teraz nic nie robią: po napotkaniu błędu wypisują tylko komunikat na konsoli.

Opcje montowania do umsdos

Zobacz opcje do msdos. Opcja dotsOK jest jawnie ubijana przez umsdos.

Opcje montowania do vfat

Przede wszystkim, rozpoznawane są wszystkie opcje do fat. Opcja dotsOK jest jawnie ubijana przez vfat. Ponadto istnieją

uni_xlate

Tłumaczy nieobsługiwane znaki Unikodu na specjalne sekwencje unikowe. To umożliwia wykonywanie kopii zapasowych i odtwarzanie plików o nazwach, utworzonych ze znakami Unikodu. Bez tej opcji, w wypadku braku możliwości konwersji używane jest '?'. Znakiem unikowym jest ':', ponieważ na systemie vfat jest w innych wypadkach nieprawidłowy. Sekwencja specjalna, która byłaby użyta dla znaku u, gdzie u jest znakiem Unikodu to: ':', (u & 0x3f), ((u>>6) & 0x3f), (u>>12).

posix

Pozwala, by dwa pliki miały nazwy różniące się tylko wielkością liter. Ta opcja jest przestarzała.

nonumtail

Zanim zacznie próbować nazwa~nr.roz najpierw próbuje zrobić krótką nazwę bez numeru kolejnego.

utf8

UTF8 jest systemem plików bezpiecznego 8-bitowego kodowania Unikodu, który jest wykorzystywany przez konsolę. Tą opcją można go włączyć dla danego systemu plików lub wyłączyć za pomocą utf8=0, utf8=no lub utf8=false. Jeśli zostanie ustawione uni_xlate, UTF8 jest wyłączane.

shortname=tryb

Definiuje zachowanie w przypadku tworzenia i wyświetlania nazw plików mieszczących się w schemacie 8.3 znaków. Jeśli istnieje długa nazwa pliku, będzie zawsze preferowanym sposobem wyświetlania. Istnieją cztery tryby:

lower

Wymusza na krótkiej nazwie wyświetlanie jej za pomocą małych liter; przechowuje długą nazwę, gdy nie wszystkie litery krótkiej nazwy są wielkie.

win95

Wymusza na krótkiej nazwie wyświetlanie jej za pomocą wielkich liter; przechowuje długą nazwę, gdy nie wszystkie litery krótkiej nazwy są wielkie.

winnt

Wyświetla krótką nazwę bez zmian; przechowuje długą nazwę, gdy nie wszystkie litery krótkiej nazwy są wielkie lub nie wszystkie są małe.

mixed

Wyświetla krótką nazwę bez zmian; przechowuje długą nazwę, gdy nie wszystkie litery krótkiej nazwy są wielkie. Ten tryb jest domyślny od Linuksa 2.6.32.

Opcje montowania do usbfs

devuid=uid i devgid=gid i devmode=tryb

Ustawia właściciela i grupę i tryb plików w plikach urządzeń systemu plików usbfs (domyślnie: uid=gid=0, mode=0644). Tryb jest podany ósemkowo.

busuid=uid i busgid=gid i busmode=tryb

Ustawia właściciela i grupę i tryb plików w katalogach szyny (bus) systemu plików usbfs (domyślnie: uid=gid=0, mode=0555). Tryb podany jest ósemkowo.

listuid=uid i listgid=gid i listmode=tryb

Ustawia właściciela i grupę i tryb pliku devices (domyślnie: uid=gid=0, mode=0444). Tryb jest podany ósemkowo.

DM-VERITY SUPPORT

The device-mapper verity target provides read-only transparent integrity checking of block devices using kernel crypto API. The mount command can open the dm-verity device and do the integrity verification before the device filesystem is mounted. Requires libcryptsetup with in libmount (optionally via dlopen(3)). If libcryptsetup supports extracting the root hash of an already mounted device, existing devices will be automatically reused in case of a match. Mount options for dm-verity:

verity.hashdevice=ścieżka

Path to the hash tree device associated with the source volume to pass to dm-verity.

verity.roothash=hex

Hex-encoded hash of the root of verity.hashdevice. Mutually exclusive with verity.roothashfile.

verity.roothashfile=ścieżka

Path to file containing the hex-encoded hash of the root of verity.hashdevice. Mutually exclusive with verity.roothash.

verity.hashoffset=ofset

If the hash tree device is embedded in the source volume, offset (default: 0) is used by dm-verity to get to the tree.

verity.fecdevice=ścieżka

Path to the Forward Error Correction (FEC) device associated with the source volume to pass to dm-verity. Optional. Requires kernel built with CONFIG_DM_VERITY_FEC.

verity.fecoffset=ofset

If the FEC device is embedded in the source volume, offset (default: 0) is used by dm-verity to get to the FEC area. Optional.

verity.fecroots=wartość

Parity bytes for FEC (default: 2). Optional.

verity.roothashsig=ścieżka

Path to pkcs7(1ssl) signature of root hash hex string. Requires crypt_activate_by_signed_key() from cryptsetup and kernel built with CONFIG_DM_VERITY_VERIFY_ROOTHASH_SIG. For device reuse, signatures have to be either used by all mounts of a device or by none. Optional.

verity.oncorruption=ignore|restart|panic

Instruct the kernel to ignore, reboot or panic when corruption is detected. By default the I/O operation simply fails. Requires Linux 4.1 or newer, and libcrypsetup 2.3.4 or newer. Optional.

Supported since util-linux v2.35.

For example commands:

mksquashfs /etc /tmp/etc.squashfs
dd if=/dev/zero of=/tmp/etc.hash bs=1M count=10
veritysetup format /tmp/etc.squashfs /tmp/etc.hash
openssl smime -sign -in <hash> -nocerts -inkey private.key \
-signer private.crt -noattr -binary -outform der -out /tmp/etc.roothash.p7s
mount -o verity.hashdevice=/tmp/etc.hash,verity.roothash=<hash>,\
verity.roothashsig=/tmp/etc.roothash.p7s /tmp/etc.squashfs /mnt

create squashfs image from /etc directory, verity hash device and mount verified filesystem image to /mnt. The kernel will verify that the root hash is signed by a key from the kernel keyring if roothashsig is used.

LOOP-DEVICE SUPPORT

Kolejnym możliwym typem jest montowanie poprzez urządzenie loop. Na przykład, polecenie

mount /tmp/disk.img /mnt -t vfat -o loop=/dev/loop3

ustawi urządzenie loop /dev/loop3 tak, aby odpowiadał plikowi /tmp/disk.img, a następnie zamontuje to urządzenie w /mnt.

Jeśli nie podano jawnie urządzenia loop (tylko opcję -o loop), to mount spróbuje znaleźć jakieś nieużywane urządzenie loop i użyć je, na przykład

mount /tmp/disk.img /mnt -o loop

Polecenie mount automatycznie tworzy urządzenie loop ze zwykłego pliku, jeśli nie podano systemu plików lub system plików jest znany libblkid, na przykład:

mount /tmp/disk.img /mnt

mount -t ext4 /tmp/disk.img /mnt

Ten typ montowań zna trzy opcje, loop, offset i sizelimit, które są tak naprawdę opcjami do losetup(8) (opcje te mogą być używane oprócz opcji specyficznych dla danego systemu plików).

Od Linuksa 2.6.25 obsługiwane jest samozniszczenie urządzeń loop, co oznacza, że każde urządzenie loop przydzielone przez mount zostanie zwolnione przez umount niezależnie od /etc/mtab.

Można również zwolnić urządzenie loop ręcznie, przy użyciu losetup -d lub umount -d.

Since util-linux v2.29, mount re-uses the loop device rather than initializing a new device if the same backing file is already used for some loop device with the same offset and sizelimit. This is necessary to avoid a filesystem corruption.

KOD ZAKOŃCZENIA

mount has the following exit status values (the bits can be ORed):

sukces

nieprawidłowe wywołanie lub uprawnienia

błąd systemu (brak pamięci, niemożność wykonania fork, nie ma więcej urządzeń loop)

wewnętrzny błąd mount

przerwanie przez użytkownika

problemy podczas zapisu lub blokowania /etc/mtab

niepowodzenie montowania

cześć montowań powiodła się

Polecenie mount -a zwraca 0 (wszystkie się powiodły), 32 (wszystkie nie powiodły się) lub 64 (część się powiodła, a część nie).

ZEWNĘTRZNE PROGRAMY POMOCNICZE

Składnia zewnętrznych programów pomocniczych mount jest następująca:

/sbin/mount.suffix spec dir [-sfnv] [-N namespace] [ -o options] [-t type.subtype]

gdzie typ jest typem systemu plików, a opcje -sfnvoN mają to samo znaczenie, co standardowe opcje mount. Opcja -t jest używana do systemów plików z obsługa podtypów (np. /sbin/mount.fuse -t fuse.sshfs).

Polecenie mount nie przekazuje opcji montowania unbindable, runbindable, private, rprivate, slave, rslave, shared, rshared, auto, noauto, comment, x-*, loop, offset, ani sizelimit do programów pomocniczych mount.<przyrostek>. Wszystkie inne opcje są w postaci listy (rozdzielonej przecinkami) przekazanej jako argument do opcji -o.

ŚRODOWISKO

LIBMOUNT_FSTAB=<ścieżka>

przesłania domyślne położenie pliku fstab (ignorowane dla suid)

LIBMOUNT_MTAB=<ścieżka>

przesłania domyślne położenie pliku mtab (ignorowane dla suid)

LIBMOUNT_DEBUG=all

włącza komunikaty debugowania biblioteki libmount

LIBBLKID_DEBUG=all

włącza wyjście debugowania libblkid

LOOPDEV_DEBUG=all

włącza wyjście debugowania konfiguracji urządzenia loop

PLIKI

See also " The files /etc/fstab, /etc/mtab and /proc/mounts" section above.

/etc/fstab

tabela systemów plików

/run/mount

libmount private runtime directory

/etc/mtab

table of mounted filesystems or symlink to /proc/mounts

/etc/mtab~

lock file (unused on systems with mtab symlink)

/etc/mtab.tmp

temporary file (unused on systems with mtab symlink)

/etc/filesystems

lista systemów plików do wypróbowania

HISTORIA

Polecenie mount pojawiło się w wersji 5 AT&T UNIX.

BŁĘDY

Jest możliwe, że uszkodzony system plików spowoduje załamanie systemu.

Some Linux filesystems don’t support -o sync and -o dirsync (the ext2, ext3, ext4, fat and vfat filesystems do support synchronous updates (a la BSD) when mounted with the sync option).

Opcja -o remount może nie być w stanie zmienić parametrów montowania (np. wszystkie parametry ext2fs, poza sb, dają się zmieniać przy ponownym montowaniu, lecz nie można zmienić gid czy umask dla fatfs).

It is possible that the files /etc/mtab and /proc/mounts don’t match on systems with a regular mtab file. The first file is based only on the mount command options, but the content of the second file also depends on the kernel and others settings (e.g. on a remote NFS server — in certain cases the mount command may report unreliable information about an NFS mount point and the /proc/mount file usually contains more reliable information.) This is another reason to replace the mtab file with a symlink to the /proc/mounts file.

Checking files on NFS filesystems referenced by file descriptors (i.e. the fcntl and ioctl families of functions) may lead to inconsistent results due to the lack of a consistency check in the kernel even if the noac mount option is used.

Opcja loop używana razem z opcjami offset lub sizelimit może nie powieść się, gdy używa się starszych jąder, a polecenie mount nie może potwierdzić, że rozmiar urządzenia blokowego został skonfigurowany zgodnie z żądaniem. Można to obejść wywołując ręcznie polecenie losetup(8) przed wywołaniem polecenia mount już ze skonfigurowanym urządzeniem blokowym.

AUTORZY

Karel <[email protected]>Zak

ZOBACZ TAKŻE

mount(2), umount(2), filesystems(5), fstab(5), nfs(5), xfs(5), mount_namespaces(7), xattr(7), e2label(8), findmnt(8), losetup(8), lsblk(8), mke2fs(8), mountd(8), nfsd(8), swapon(8), tune2fs(8), umount(8), xfs_admin(8)

Błędy w tłumaczeniu strony podręcznika prosimy zgłaszać na adres listy dyskusyjnej [email protected]

4 sierpnia 2022 r.

util-linux 2.38.1

Recommended readings

Questions & Answers